ကၽြန္မတြင္ ပုလင္းေလးတစ္လံုးရွိသည္ .. သြယ္လ်ေသာပံုသ႑ာန္ႏွင့္ ခရမ္းႏုေရာင္ပုလင္းေလးသည္ အလြန္လွပသည္ .. ထုိပုလင္းထဲတြင္ ကၽြန္မကဗ်ာမ်ားထည့္သိမ္းထားသည္ .. ထိုအခါ ပုလင္းေလးသည္ ကဗ်ာမ်ားေၾကာင့္ ပုိမိုေတာက္ပလာသည္ .. ၾကယ္ေၾကြေသာညမ်ားတြင္ ကၽြန္မက ကဗ်ာမ်ားကုိ ထုတ္ဖတ္ေလ့ရွိသည္ .. ထုိအခါ ပုလင္းေလးကပါ ကၽြန္မနားတြင္ထုိင္ကာ ကၽြန္မဖတ္ျပေသာကဗ်ာမ်ားကို နားေထာင္ေနတတ္သည္ .. လြမ္းေမာဖြယ္ကဗ်ာမ်ားကို ၾကားလွ်င္ အေ၀းကုိေငးေနတတ္ေသာ ပုလင္းေလးတြင္ ခ်စ္သူရွိပါသလား ..
ေနသာေသာေန႔မ်ားတြင္ ကၽြန္မတုိ႔လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ၾကသည္ .. ပုလင္းေလးထဲမွ ကဗ်ာမ်ားကလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးလ်က္ .. ပုလင္းေလးကပါ ၿပံဳးေနသည္ .. ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ခုန္ခ်ထြက္ေျပးေသာအခါ ပုလင္းေလးငိုသည္ .. ကဗ်ာေလးနာမည္က “ငွက္”တဲ့ .. ထားလုိက္ပါေတာ့ကြယ္ .. ငွက္ဆုိတာ ပ်ံသန္းေနတဲ့သတၱ၀ါဆုိတာ မင္းမသိဘူးလား .. မငိုနဲ႔ .. ရြက္ေၾကြလမ္းတေလွ်ာက္ေျပးရင္း အရွိန္ရလာေသာအခါ ပ်ံသန္းသြားေသာ ကဗ်ာေလးကို ကၽြန္မလက္ျပေနမိသည္ .. ပူျပင္းေသာေနေရာင္ေၾကာင့္ စကၠဴမ်ားမီးေလာင္သြားၿပီး ျပာမ်ားေၾကြက်လာေသာအခါ ၀မ္းနည္းစြာျဖင့္ ကၽြန္မတို႔လွည့္ထြက္လာခဲ့မိပါသည္ ..
ပုလင္းေလးကို ကၽြန္မသနားေသာေၾကာင့္ ကဗ်ာသစ္တစ္ပုဒ္ထပ္ထည့္ေပးခဲ့သည္ .. နာမည္က“ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္း”တဲ့ .. ထုိႀကိဳးကို ပုလင္းေလးက ႀကိဳးႏွင့္ခ်ည္ထားဖို႔ႀကိဳးစားသည္ .. မင္းဘာလုပ္တာလဲ .. ဒါမွထပ္ထြက္မေျပးမွာေပါ့တဲ့ .. ငါကမင္းကုိ ႀကိဳးေပးတာ ႀကိဳးနဲ႔ထပ္ခ်ည္ဖို႔မဟုတ္ဘူး .. သူကိုယ္တုိင္က ႀကိဳးမုိ႔လုိ႔ မင္းထပ္ခ်ည္စရာမလုိဘူးေလ .. ပုလင္းေလးေတြေ၀စဥ္းစားေနသည္ကို ၾကည့္ကာ ကၽြန္မရယ္သည္ .. တစ္ခါဆံုးရႈံးရလုိ႔ ေနာက္တစ္ခါဆံုးရႈံးရမွာကို ေၾကာက္ေနတဲ့ သနားစရာကၽြန္မရဲ႕ပုလင္းေလး ..
ပုလင္းေလးႏွင့္ကၽြန္မသည္ အေဖာ္ေကာင္းမ်ားျဖစ္သည္ .. တစ္မနက္တြင္ ပုလင္းေလးက ကၽြန္မကိုေျပာသည္ .. သူေနမေကာင္းပါတဲ့ .. ေလွာင္ေျပာင္ခ်င္စြာျဖင့္ ကၽြန္မရယ္ေနျပန္သည္ .. ကၽြန္မရယ္ေတာ့ ပုလင္းေလးက မ်က္ႏွာမေကာင္းပါ .. အသာေနစမ္းပါ ငါအလုပ္ရႈပ္ေနတယ္ .. စိတ္ညစ္ညဴးစြာျဖင့္ ေျပာလုိက္မိသည္ .. အျပင္မထြက္ရတာၾကာလုိ႔ အေၾကာင္းရွာေနတာလား .. လာဂ်ီက်မေနနဲ႔ သြား .. ေနေရာင္ျခည္ရေသာ ကၽြန္မ၏စားပဲြတစ္ေနရာတြင္ ခ်ထားေပးခဲ့သည္ .. အေရာင္မႈိင္းေနေသာပုလင္းေလးကိုပင္ ႏႈတ္မဆက္ႏုိင္ပဲ ကၽြန္မတံခါးပိတ္လုိက္မိသည္ .. ညွဳိးငယ္ေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ လွမ္းၾကည့္ေနေသာပုလင္းေလးကို ကၽြန္မမျမင္လုိက္မိပါ ..
ကၽြန္မျပန္လာေသာအခါ စားပဲြေပၚတြင္ပုလင္းေလးရွိေနေသးသည္ .. သို႔ေသာ္ ကၽြန္မမိတ္ေဆြပုလင္းေလးမဟုတ္ေတာ့ပါ .. ခရမ္းႏုေရာင္မွ ေသြးေရာင္သို႔ေျပာင္းလဲေနေသာ ေသဆံုးေနေသာပုလင္းငယ္ကုိသာ ေတြ႔ရသည္ .. ကၽြန္မအထိတ္တလန္႔ႏွင့္ ပုလင္းထဲကုိၾကည့္လုိက္ေသာအခါ ကၽြန္မေနာက္ဆံုးထည့္ေပးခဲ့ေသာႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းက ကၽြန္မပုလင္းေလး၏ႏွလံုးသားကို ျဖစ္ညွစ္ထားခဲ့သည္ .. မုန္းတီးစြာ စက္ဆုပ္စြာ ေသြးရူးေသြးတန္းႏွင့္ ထုိႀကိဳးကို ကတ္ေက်းႏွင့္အပုိင္းပုိင္းညွပ္လုိက္မိသည္ .. ႀကိဳးအပုိင္းပုိင္းျပတ္သြားေလၿပီ .. သုိ႔ေသာ္လည္း ကၽြန္မပုလင္းေလးအသက္ျပန္မရွင္လာေတာ့ပါ ..
ကၽြန္မပုလင္းေလး .. ႏွလံုးသားကုိျဖစ္ညွစ္ခံထားရေသာ ပုလင္းေလး .. ဘယ္ေလာက္ေတာင္မြန္းက်ပ္ေနမလဲ .. မ်က္ရည္မ်ားသည္ ၾကမ္းျပင္ေပၚသုိ႔က်ဆင္းကာ ေရမ်ားအျဖစ္ အုိင္ထြန္းလာၾကသည္ .. တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာေသာေရမ်ားကို ကၽြန္မၾကည့္ေနမိသည္ .. ပုလင္းေလးကို ရင္ခြင္ထဲပုိက္ကာ ကၽြန္မ၏အေဖာ္ေကာင္းေလးကို လြမ္းဆြတ္တမ္းတေနသည္ .. ေရမ်ားသည္ ေျခမ်က္စိမွ ဒူးေခါင္းအထိ .. ဒူးေက်ာ္ကာ ရင္ဘတ္ထဲမွ ပုလင္းေလးကို ေဘာင္ဘင္လႈိင္းခတ္သည္အထိ ျမင့္တက္လာသည္ .. မၾကာခင္ ကၽြန္မျမဳပ္ေတာ့မည္ .. ပုလင္းေလးႏွင့္ကၽြန္မ ျမဳပ္သြားေလသည္ .. ကၽြန္မေနမေကာင္းပါ .. ပုလင္းေလးလုိပဲ ေရမ်ားက ကၽြန္မႏွလံုးသားကို ျဖစ္ညွစ္ထားၾကသည္ .. ပုလင္းေလးလုိပဲ ကၽြန္မေသသြားေတာ့မွာလား ..
ကၽြန္မမ်က္လံုးမ်ားပိတ္လိုက္သည္ .. ႏွလံုးသားက ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မတတ္ နာက်င္လာသည္ .. စိတ္တစ္ခုေၾကာင့္ မ်က္လံုးမ်ားဖြင့္ကာ ရင္ခြင္ထဲမွ ပုလင္းေလးကို ငံု႔ၾကည့္လိုက္သည္ .. ခရမ္းႏုေရာင္ပုလင္းေလးက ကၽြန္မကုိႀကည့္ေနသည္ .. ကၽြန္မၿပံဳးျပလုိက္ေသာအခါ ခ်က္ခ်င္းပင္ ကၽြန္မတို႔တိမ္ေတြထဲေရာက္သြားသည္ .. တိမ္ေတြေပၚထုိင္ကာ ကဗ်ာမ်ားဖတ္ေနေသာ ကၽြန္မႏွင့္ပုလင္းေလးတြင္ အနာဂတ္ေတြ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြ ဘ၀ေတြမရွိေတာ့သလုိပဲ .. ဒီလုိပဲအၿမဲတမ္းေနသြားရေတာ့မည္ .. ေကာင္းလုိက္တာေနာ္ .. ပုလင္းေလးကို ကၽြန္မေျပာမိသည္ ..
ထုိအခ်ိန္တြင္ ငွက္တစ္ေကာင္က ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္နား ၀ဲပ်ံလာသည္ .. ကၽြန္မပုိင္ဆုိင္ေသာငွက္ကေလး .. အို မင္းလည္းဒီမွာရွိေနတာလား .. ငွက္ကေလးက ကၽြန္မလက္ေပၚတြင္လာနားေသာအခါ ကဗ်ာစာရြက္ေခါက္ေလးျဖစ္သြားသည္ .. ကၽြန္မေပ်ာ္သြားသည္ .. ကဗ်ာစာရြက္ေလးကို ပုလင္းေလးထဲသို႔ထည့္ကာ သိမ္းထားလုိက္သည္ .. ပုလင္းေလးလည္း ၿပံဳးလုိ႔ .. သူၿပံဳးသည္ကိုျမင္ေသာအခါမွ ကၽြန္မသူ႔အၿပံဳးကို မည္မွ်လြမ္းဆြတ္ေမွ်ာ္လင့္ေနမိေၾကာင္း သိလုိက္ရသည္ .. ပထမဆုရေသာေက်ာင္းသားေလးကဲ့သုိ႔ ကၽြန္မေက်နပ္သြားသည္ ..
အရာအားလံုးသည္ ေပါ့ပါးေနသည္ .. ကၽြန္မေသသြားၿပီလား .. ေသသြားသည္ဆုိလည္း ကိစၥမရွိပါ .. ကၽြန္မေနေကာင္းသြားၿပီ .. ကၽြန္မပုလင္းေလးလည္း ေနေကာင္းေနသည္ .. ဘာမွအေရးမႀကီးေတာ့ပါ .. အေရးႀကီးသည္က ကၽြန္မ .. ပုလင္းေလးႏွင့္ ကဗ်ာမ်ားသာျဖစ္ပါသည္ ..
ေနသာေသာေန႔မ်ားတြင္ ကၽြန္မတုိ႔လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ၾကသည္ .. ပုလင္းေလးထဲမွ ကဗ်ာမ်ားကလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးလ်က္ .. ပုလင္းေလးကပါ ၿပံဳးေနသည္ .. ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ခုန္ခ်ထြက္ေျပးေသာအခါ ပုလင္းေလးငိုသည္ .. ကဗ်ာေလးနာမည္က “ငွက္”တဲ့ .. ထားလုိက္ပါေတာ့ကြယ္ .. ငွက္ဆုိတာ ပ်ံသန္းေနတဲ့သတၱ၀ါဆုိတာ မင္းမသိဘူးလား .. မငိုနဲ႔ .. ရြက္ေၾကြလမ္းတေလွ်ာက္ေျပးရင္း အရွိန္ရလာေသာအခါ ပ်ံသန္းသြားေသာ ကဗ်ာေလးကို ကၽြန္မလက္ျပေနမိသည္ .. ပူျပင္းေသာေနေရာင္ေၾကာင့္ စကၠဴမ်ားမီးေလာင္သြားၿပီး ျပာမ်ားေၾကြက်လာေသာအခါ ၀မ္းနည္းစြာျဖင့္ ကၽြန္မတို႔လွည့္ထြက္လာခဲ့မိပါသည္ ..
ပုလင္းေလးကို ကၽြန္မသနားေသာေၾကာင့္ ကဗ်ာသစ္တစ္ပုဒ္ထပ္ထည့္ေပးခဲ့သည္ .. နာမည္က“ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္း”တဲ့ .. ထုိႀကိဳးကို ပုလင္းေလးက ႀကိဳးႏွင့္ခ်ည္ထားဖို႔ႀကိဳးစားသည္ .. မင္းဘာလုပ္တာလဲ .. ဒါမွထပ္ထြက္မေျပးမွာေပါ့တဲ့ .. ငါကမင္းကုိ ႀကိဳးေပးတာ ႀကိဳးနဲ႔ထပ္ခ်ည္ဖို႔မဟုတ္ဘူး .. သူကိုယ္တုိင္က ႀကိဳးမုိ႔လုိ႔ မင္းထပ္ခ်ည္စရာမလုိဘူးေလ .. ပုလင္းေလးေတြေ၀စဥ္းစားေနသည္ကို ၾကည့္ကာ ကၽြန္မရယ္သည္ .. တစ္ခါဆံုးရႈံးရလုိ႔ ေနာက္တစ္ခါဆံုးရႈံးရမွာကို ေၾကာက္ေနတဲ့ သနားစရာကၽြန္မရဲ႕ပုလင္းေလး ..
ပုလင္းေလးႏွင့္ကၽြန္မသည္ အေဖာ္ေကာင္းမ်ားျဖစ္သည္ .. တစ္မနက္တြင္ ပုလင္းေလးက ကၽြန္မကိုေျပာသည္ .. သူေနမေကာင္းပါတဲ့ .. ေလွာင္ေျပာင္ခ်င္စြာျဖင့္ ကၽြန္မရယ္ေနျပန္သည္ .. ကၽြန္မရယ္ေတာ့ ပုလင္းေလးက မ်က္ႏွာမေကာင္းပါ .. အသာေနစမ္းပါ ငါအလုပ္ရႈပ္ေနတယ္ .. စိတ္ညစ္ညဴးစြာျဖင့္ ေျပာလုိက္မိသည္ .. အျပင္မထြက္ရတာၾကာလုိ႔ အေၾကာင္းရွာေနတာလား .. လာဂ်ီက်မေနနဲ႔ သြား .. ေနေရာင္ျခည္ရေသာ ကၽြန္မ၏စားပဲြတစ္ေနရာတြင္ ခ်ထားေပးခဲ့သည္ .. အေရာင္မႈိင္းေနေသာပုလင္းေလးကိုပင္ ႏႈတ္မဆက္ႏုိင္ပဲ ကၽြန္မတံခါးပိတ္လုိက္မိသည္ .. ညွဳိးငယ္ေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ လွမ္းၾကည့္ေနေသာပုလင္းေလးကို ကၽြန္မမျမင္လုိက္မိပါ ..
ကၽြန္မျပန္လာေသာအခါ စားပဲြေပၚတြင္ပုလင္းေလးရွိေနေသးသည္ .. သို႔ေသာ္ ကၽြန္မမိတ္ေဆြပုလင္းေလးမဟုတ္ေတာ့ပါ .. ခရမ္းႏုေရာင္မွ ေသြးေရာင္သို႔ေျပာင္းလဲေနေသာ ေသဆံုးေနေသာပုလင္းငယ္ကုိသာ ေတြ႔ရသည္ .. ကၽြန္မအထိတ္တလန္႔ႏွင့္ ပုလင္းထဲကုိၾကည့္လုိက္ေသာအခါ ကၽြန္မေနာက္ဆံုးထည့္ေပးခဲ့ေသာႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းက ကၽြန္မပုလင္းေလး၏ႏွလံုးသားကို ျဖစ္ညွစ္ထားခဲ့သည္ .. မုန္းတီးစြာ စက္ဆုပ္စြာ ေသြးရူးေသြးတန္းႏွင့္ ထုိႀကိဳးကို ကတ္ေက်းႏွင့္အပုိင္းပုိင္းညွပ္လုိက္မိသည္ .. ႀကိဳးအပုိင္းပုိင္းျပတ္သြားေလၿပီ .. သုိ႔ေသာ္လည္း ကၽြန္မပုလင္းေလးအသက္ျပန္မရွင္လာေတာ့ပါ ..
ကၽြန္မပုလင္းေလး .. ႏွလံုးသားကုိျဖစ္ညွစ္ခံထားရေသာ ပုလင္းေလး .. ဘယ္ေလာက္ေတာင္မြန္းက်ပ္ေနမလဲ .. မ်က္ရည္မ်ားသည္ ၾကမ္းျပင္ေပၚသုိ႔က်ဆင္းကာ ေရမ်ားအျဖစ္ အုိင္ထြန္းလာၾကသည္ .. တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာေသာေရမ်ားကို ကၽြန္မၾကည့္ေနမိသည္ .. ပုလင္းေလးကို ရင္ခြင္ထဲပုိက္ကာ ကၽြန္မ၏အေဖာ္ေကာင္းေလးကို လြမ္းဆြတ္တမ္းတေနသည္ .. ေရမ်ားသည္ ေျခမ်က္စိမွ ဒူးေခါင္းအထိ .. ဒူးေက်ာ္ကာ ရင္ဘတ္ထဲမွ ပုလင္းေလးကို ေဘာင္ဘင္လႈိင္းခတ္သည္အထိ ျမင့္တက္လာသည္ .. မၾကာခင္ ကၽြန္မျမဳပ္ေတာ့မည္ .. ပုလင္းေလးႏွင့္ကၽြန္မ ျမဳပ္သြားေလသည္ .. ကၽြန္မေနမေကာင္းပါ .. ပုလင္းေလးလုိပဲ ေရမ်ားက ကၽြန္မႏွလံုးသားကို ျဖစ္ညွစ္ထားၾကသည္ .. ပုလင္းေလးလုိပဲ ကၽြန္မေသသြားေတာ့မွာလား ..
ကၽြန္မမ်က္လံုးမ်ားပိတ္လိုက္သည္ .. ႏွလံုးသားက ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မတတ္ နာက်င္လာသည္ .. စိတ္တစ္ခုေၾကာင့္ မ်က္လံုးမ်ားဖြင့္ကာ ရင္ခြင္ထဲမွ ပုလင္းေလးကို ငံု႔ၾကည့္လိုက္သည္ .. ခရမ္းႏုေရာင္ပုလင္းေလးက ကၽြန္မကုိႀကည့္ေနသည္ .. ကၽြန္မၿပံဳးျပလုိက္ေသာအခါ ခ်က္ခ်င္းပင္ ကၽြန္မတို႔တိမ္ေတြထဲေရာက္သြားသည္ .. တိမ္ေတြေပၚထုိင္ကာ ကဗ်ာမ်ားဖတ္ေနေသာ ကၽြန္မႏွင့္ပုလင္းေလးတြင္ အနာဂတ္ေတြ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြ ဘ၀ေတြမရွိေတာ့သလုိပဲ .. ဒီလုိပဲအၿမဲတမ္းေနသြားရေတာ့မည္ .. ေကာင္းလုိက္တာေနာ္ .. ပုလင္းေလးကို ကၽြန္မေျပာမိသည္ ..
ထုိအခ်ိန္တြင္ ငွက္တစ္ေကာင္က ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္နား ၀ဲပ်ံလာသည္ .. ကၽြန္မပုိင္ဆုိင္ေသာငွက္ကေလး .. အို မင္းလည္းဒီမွာရွိေနတာလား .. ငွက္ကေလးက ကၽြန္မလက္ေပၚတြင္လာနားေသာအခါ ကဗ်ာစာရြက္ေခါက္ေလးျဖစ္သြားသည္ .. ကၽြန္မေပ်ာ္သြားသည္ .. ကဗ်ာစာရြက္ေလးကို ပုလင္းေလးထဲသို႔ထည့္ကာ သိမ္းထားလုိက္သည္ .. ပုလင္းေလးလည္း ၿပံဳးလုိ႔ .. သူၿပံဳးသည္ကိုျမင္ေသာအခါမွ ကၽြန္မသူ႔အၿပံဳးကို မည္မွ်လြမ္းဆြတ္ေမွ်ာ္လင့္ေနမိေၾကာင္း သိလုိက္ရသည္ .. ပထမဆုရေသာေက်ာင္းသားေလးကဲ့သုိ႔ ကၽြန္မေက်နပ္သြားသည္ ..
အရာအားလံုးသည္ ေပါ့ပါးေနသည္ .. ကၽြန္မေသသြားၿပီလား .. ေသသြားသည္ဆုိလည္း ကိစၥမရွိပါ .. ကၽြန္မေနေကာင္းသြားၿပီ .. ကၽြန္မပုလင္းေလးလည္း ေနေကာင္းေနသည္ .. ဘာမွအေရးမႀကီးေတာ့ပါ .. အေရးႀကီးသည္က ကၽြန္မ .. ပုလင္းေလးႏွင့္ ကဗ်ာမ်ားသာျဖစ္ပါသည္ ..
6 comments:
ႀကိဳက္တယ္ေဟး ႀကိဳက္တယ္ေဟး .. ငါ့မွာလည္း အဲလို နားလည္ခံစားေပးတတ္တဲ့ ပုလင္းတစ္လံုး ရွိရင္ေကာင္းမယ္ .. ၿပီးေတာ့ ႀကိဳးေတြကို ငါလည္းမုန္းတယ္.. အမွန္က နင္ႀကိဳသိခဲ့ဖို႔ေကာင္းတာ..
ညီညီကႀကိဳက္တယ္ေဟ့ဆို
ငါကလည္းမိုက္တယ္ေဟ့ေပါ့
ဂယ္ေျပာတာ
လာေရးၿပီေနာ္....ႀကိုးေတြအေႀကာင္းတစ္ရက္ေၿပာရေအာင္
ႀကိုးေတြမရွိတဲ့ကမၻာေပါ့
ပုလင္းထဲက ကဗ်ာေတြနဲ႕ အက္ေဆးလွလွေလးေတြကို လာေခ်ာင္းသြားတယ္။ I like this post!!
၂ခါျပန္ဖတ္ ျခင္း ျဖစ္ပါသည္.
ကဗ်ာေလးနဲ ့သူ ့သခင္ကိုအရမ္းနားလည္ေပးတတ္တဲ့
ငွက္ေလးတေကာင္လိုခ်င္မိပါတယ္...
Post a Comment