Monday, February 22, 2010

မမလား.. အိုး ဘာမွလာေစာင့္မေနနဲ႔ ၂

တစ္ခုေသာညေလးမွာေပါ့ကြယ္......

အဲဒိညက အိဖူးတုိ႔ထပ္ခိုးတက္တဲ့ေလွကားနားက မီးလံုးပ်က္ေနတယ္.. ညဘက္ guide အခ်ိန္ၿပီးေတာ့ ၁၂ နာရီခဲြရွိၿပီ.. ေလးေယာက္သား အေပၚတက္.. ဗိုက္ဆာေတာ့ မုန္႔စားၾက.. သြားေတြဘာေတြတုိက္ၿပီး အိပ္ခါနီးေတာ့ ၁ နာရီေက်ာ္ၿပီ.. အိပ္ၾကတာေပါ့.. မနက္က်ရင္ေက်ာင္းကလည္း တက္ရဦးမွာ..

အဲဒါဘယ္ႏွနာရီလဲေတာ့မသိေတာ့ဘူး.. ၃ နာရီေလာက္လို႔ထင္တာပဲ.. အိဖူး တစ္ေရးႏုိးလာတုန္းက နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၃ နာရီထိုးဖို႔ ၁၀ မိနစ္ကုိး..အဲဒိသံုးနာရီေလာက္ႀကီးက်မွ သူငယ္ခ်င္းမေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ငံုေလးက ထေအာ္ပါေလေရာ.. “အား”ဆုိၿပီး အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔.. ေနာက္တဆက္တည္းပဲ အိဖူးတို႔ေခါင္းရင္း ပန္းကန္ေတြဘာေတြထားတဲ့စင္ေပၚကေန ဂလံုး ဂလြမ္ ကနဲ အသံေတြပါထပ္ၾကားေရာ.. လန္႔သြားေတာ့ အိဖူးက ထၿပီး “ဘာျဖစ္တာလဲ ဘာျဖစ္တာလဲ”နဲ႔ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ေမးေတာ့ ငံုေလးကေျဖတယ္.. “ေၾကာင္၀င္လာလုိ႔”တဲ့..

ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုၿပီး ေခါင္းအံုးေပၚကုိ ေခါင္းေလးျပန္ခ်ေတာ့မွ ေတြ႔တယ္.. အိဖူးရဲ႕ေျခရင္းမွာ အဲဒိေၾကာင္က ငုတ္တုတ္ေလးလာထုိင္ေနတယ္.. ငုတ္တုတ္ထုိင္ရုံတင္မကဘူး အိဖူးကုိၾကည့္ေနတာ.. အဲဒါနဲ႔ ေျခေထာက္နဲ႔ လွမ္းကန္လုိက္ေတာ့ ျပန္ထြက္သြားတယ္.. ဘယ္နားကိုထြက္သြားမွန္းလည္း မသိဘူး.. အခုမွျပန္ေတြးမိတာပါ အဲဒိတုန္းက ျပတင္းေပါက္ေတြလည္း အကုန္ပိတ္ထားေတာ့ ဘယ္ကုိမ်ားထြက္သြားလဲေပါ့.. အဲဒိတုန္းကေတာ့ အိပ္ခ်င္ေနေတာ့ ဘာမွမေတြးမိဘူး..

မနက္ေရာက္ေတာ့မွ ငံုေလးကုိေမးၾကတာေပါ့.. ဘာလို႔အက်ယ္ႀကီးထေအာ္တာလဲ ဆိုၿပီးေတာ့.. သူကလည္း ေၾကာင္၀င္လာေတာ့ လန္႔သြားတာေပါ့တဲ့.. ထက္ထက္နဲ႔သီရိတုိ႔ေၾကာက္တတ္ပံုကေတာ့ ေအာ္သံၾကားေတာ့ လန္႔ၿပီး ေစာင္ကုိေခါင္းမွီးၿခံဳလုိက္တာပဲတဲ့.. (ေတာ္ေတာ္အားကုိးရတဲ့ဟာေတြ..)

သူတုိ႔ေၾကာက္တတ္မွန္းသိလို႔ ထင္ပါတယ္.. ငံုေလးက အိဖူးနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္း ရွိတဲ့အခ်ိန္က်မွေျပာတယ္.. ညက သူထေအာ္တာ သီရိျခင္ေထာင္ထဲမွာ တျခားလူတစ္ေယာက္ေတြ႔လို႔တဲ့.. သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ျခင္ေထာင္ခ်င္းကပ္လ်က္ကုိး.. သီရိျခင္ေထာင္ထဲကေန ငုတ္တုတ္ေလးထုိင္ၿပီး ငံုေလးကိုလာၾကည့္ေနတာတဲ့.. ငံုေလးကလန္႔ၿပီးေအာ္မွ ေခါင္းရင္းစင္ေပၚကေန ဂလံုဂလြမ္အသံေတြၾကားတာ.. ၿပီးမွ အိဖူးကလွမ္းေမးတာေပါ့.. အမွန္ေတာ့ သူလန္႔ၿပီးထေအာ္တာ ေၾကာင္ေၾကာင့္မဟုတ္ဘူးတဲ့.. အဲဒါနဲ႔ “နင္မ်က္စိမွားတာေနမွာပါ ငါေတာင္ေၾကာင္ကိုေတြ႔လိုက္ေသးတယ္” လုိ႔ေျပာေတာ့ သူကျငင္းတယ္.. အိဖူးမွားတာတဲ့.. တစ္ေရးႏုိးႀကီး ထျဖစ္တဲ့ကိစၥဆုိေတာ့လည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ “နင္မွားတာ ငါမမွားဘူး”ဆိုၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားျငင္းလုိက္ၾကတာ..

သူကလည္း အခုိင္အမာႀကီးကိုေျပာေနတာပဲ.. ျခင္ေထာင္ထဲကေန သူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္ေနတာ မိန္းမႀကီးတဲ့.. အစ္မႀကီးအရြယ္ေလာက္တဲ့.. ဒူးႏွစ္ဖက္ကိုပုိက္ထိုင္ၿပီး သူ႔ကိုၾကည့္ေနတာတဲ့.. အိဖူးကလည္း “ေၾကာင္”မွ“ေၾကာင္”ပဲ.. ကုိယ္တုိင္ေသခ်ာျမင္တာကုိး.. “မယံုရင္ေစာင့္ၾကည့္ ေၾကာင္ကအျဖဴေရာင္” ဆိုၿပီးေတာင္ ေျပာခဲ့ေသးတယ္..

ေနာက္ရက္ေတြက်ေတာ့ ေခါင္မုိးေပၚကေၾကာင္ေတြကို ႏွစ္ေယာက္သားျပဴးၿပဲၿပီးၾကည့္ေရာ.. အျဖဴေရာင္ ေၾကာင္ရွိမရွိကုိေပါ့.. မေတြ႔လည္း မေတြ႔ေတာ့ ငံုေလးက သူေျပာတာမွန္တယ္ဆုိၿပီး တစ္စခန္းထျပန္ေရာ.. အိဖူးကလည္း ဒီအိမ္နားက ေၾကာင္မဟုတ္လုိ႔ေနမွာေပါ့လို႔ျငင္းတာေပါ့.. အဲဒိအခ်ိန္ထိ ဘယ္သူမွမသိေသးဘူး.. ႏွစ္ေယာက္သားက်ိတ္ၿပီးျငင္းေနၾကတုန္း..

ေနာက္ေန႔ညေရာက္ေတာ့မွ အိဖူးလည္း ငံုေလးမွန္ေၾကာင္း ၀န္ခံရေတာ့တာပဲ.. guide အခ်ိန္မွာ စာအုပ္ကုန္သြားလုိ႔ အေပၚကုိတက္ၿပီး စာအုပ္သစ္တက္ယူတာ.. အိဖူးတုိ႔ထပ္ခုိးက မီးေခ်ာင္းရဲ႕မီးခလုတ္က ေလွကားနဲ႔အေ၀းဆံုးမွာ.. နားလည္လား.. ေလွကားက ဒီဘက္ေထာင့္မွာဆုိရင္ မီးခလုတ္က ဟုိးဘက္ေထာင့္မွာ .. အဲဒါနဲ႔စာသင္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ အကုန္ေအာက္ဆင္းေတာ့ မီးကပိတ္ထားခဲ့တာ.. ေခါင္းရင္းျပတင္းေပါက္က၀င္တဲ့ အလင္းေရာင္ေလးပဲရွိတယ္.. ေလွကားကေနတက္လာေတာ့ ပန္းကန္ေတြထားတဲ့ ေခါင္းရင္းစင္ ေပၚမွာ(အိဖူးတုိ႔ကေတာ့ တက္တက္ထုိင္ေလ့ရွိတယ္) လူတစ္ေယာက္ထုိင္ေနတယ္.. က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလး.. အဲဒါနဲ႔ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားၿပီး ေအာက္ကိုေတာင္ျပန္ဆင္းၾကည့္လိုက္ေသးတယ္.. အိဖူးတုိ႔ေလးေယာက္ ထဲက ဘယ္သူအေပၚတက္ၿပီး ခုိးအိပ္ေနလဲလို႔ေပါ့.. စာသင္ခန္းေပါက္၀ကေန သြားေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ဟုိသံုးေယာက္ကခန္႔ခန္႔ႀကီး.. လာေခ်ာင္းၾကည့္တဲ့အိဖူးကို ျပန္ၿပီးျပဴးၾကည့္ေနတယ္.. သူတုိ႔သံုးေယာက္ကုိ ေတြ႔လုိက္ေတာ့ အရမ္းလန္႔သြားတာပဲ.. အေပၚကဘယ္သူႀကီးလဲဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့.. အဲဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ခုိးကုိထပ္တက္ေတာ့ ေလွကားကုိအသံျမည္ေအာင္ ဗုန္း ဗုန္း ဗုန္း ဗုန္း နဲ႔အေသေျပးတက္.. မ်က္စိႀကီးမွိတ္ၿပီး အခန္းကုိျဖတ္ေလွ်ာက္.. မီးခလုတ္ကုိဖြင့္.. မ်က္လံုးကိုဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဘယ္သူမွမရွိဘူး..

အားပါးပါး.. လန္႔သြားတာကို စာနဲ႔ဘယ္လုိေရးျပရမလဲမသိဘူး.. တအားကိုလန္႔ၿပီးေၾကာင္ေနတာ.. ၅ မိနစ္ေလာက္ အဲ့နားမွာပဲရပ္ေနမိတယ္.. ေၾကာင္ၿပီးရပ္ေနတာေလ.. ေနာက္မွသတိရလာလုိ႔ စာအုပ္သစ္ တစ္အုပ္ျမန္ျမန္ယူၿပီး ဆင္းေျပးရတယ္.. အဲဒါနဲ႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ငံုေလးကိုလည္းေျပာျပလိုက္တယ္.. ငံုေလးကလည္း “ငါေျပာသားပဲ” တဲ့.. ေအးေလ လက္ေတြ႔ျမင္လိုက္ရေတာ့လည္း ယံုခ်င္သလုိလုိ.. ေနာက္ေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ မထူးဘူးဆိုၿပီး ထက္ထက္နဲ႔သီရိကုိေျပာျပလိုက္တယ္.. ထက္ထက္က ငိုပါေလေရာ.. သူတို႔က သရဲေၾကာက္ၾကတာကုိး.. “မေၾကာက္နဲ႔ မေၾကာက္နဲ႔” အားေပးေပမယ့္ အိဖူးတို႔လည္း ဘာလုပ္ရမလဲမသိဘူး.. ေနာက္ေတာ့ Guide သင္ေပးတဲ့ဆရာမ အစ္မႀကီးမသူဇာကုိေျပာျပလုိက္တယ္.. သရဲေျခာက္ခံေနရပါတယ္ဆုိၿပီးေလ.. မသူဇာက သိပ္လည္းမအံ့ၾသသြားဘူး.. မသူဇာဆုိတာကလည္း အိဖူးတုိ႔ဆရာရဲ႕တပည့္ေဟာင္းပဲ.. အိမ္ခ်င္းကပ္ရပ္ေနတယ္.. သူက သူ႔အိမ္ကေန ဘုရားပံုေတာ္ေတြယူလာ အိဖူးတုိ႔ထပ္ခိုးက ေခါင္းရင္းမွာလာကပ္ေပး.. ပရိတ္ဆီေတြကုိ ေခါင္းငယ္ထိပ္မွာသုတ္ေပးနဲ႔.. အထူးအဆန္းေတြ ေပါ့.. တစ္ခါမွလည္း သရဲအေျခာက္မခံရဘူးေတာ့ မသူဇာလုပ္ေပးသမွ်ပဲ ခံေနလုိက္တယ္..

အဲဒိေနာက္ပုိင္းေတာ့ သိပ္မေတြ႔ေတာ့ဘူး.. လူအေကာင္လုိက္ႀကီး မေတြ႔ရေတာ့ဘူးေပါ့.. အျဖဴေရာင္ ေၾကာင္ကုိေတာ့ ငံုေလးနဲ႔တူတူ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိေနတုန္း ေတြ႔လုိက္ရေသးတယ္.. အေပၚထပ္မွာ စာလုပ္ေနတုန္း ေခါင္းရင္းျပတင္းေပါက္က်ယ္နားမွာ လာထုိင္ၿပီး အိဖူးတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ေနတယ္.. ျပတင္းေပါက္ကပ္ရပ္ ဟုိဖက္မွာက ေခါင္မိုးေလ.. အဲ့ေခါင္မိုးမွာထိုင္ၿပီးေတာ့ကို လာၾကည့္ေနတာဗ်ာ.. ေမာင္းထုတ္ေတာ့လည္း မသြားဘူး.. အာဂေၾကာင္ပဲ .. ေနာက္ေတာ့ သူ႔ကိုဂရုမစုိက္ပဲ ကိုယ့္ဟာကုိယ္ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေနေတာ့မွ ထြက္သြားေတာ္မူတယ္.. တကယ္ပါပဲ....

အင္း... အဲဒါေနာက္ဆံုးပါပဲ.. မသူဇာေျပာျပတာကေတာ့ အဲဒိအစ္မႀကီးက ဆရာ့ကို ေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့ အေစာင့္တဲ့... အိဖူးတုိ႔ကေလွ်ာက္ေျပာတာေပါ့.. ဆရာ့ရဲ႕အေစာင့္ဆုိ ဆရာ့ကိုပဲေစာင့္ေရွာက္ေပါ့.. အိဖူးတို႔ကုိ “ေၾကာင္” ေယာင္ေဆာင္ၿပီး လာေခ်ာင္းေနေသးတယ္လို႔... အဲလုိေျပာေတာ့ မသူဇာက နင္တုိ႔ကိုစာက်က္လား မက်က္လား ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထားတာေနမွာတဲ့.. ခြိခြိ.. အဲဒိတုန္းကေတာ့ အဟုတ္ႀကီးမွတ္လို႔ စာေတြ က်က္လုိက္ၾကတာ ဝရူးဝရူး .. ေမာခဲ့လုိက္တာကြယ္..။

ခုျပန္ေတြးေတာ့လည္း နည္းနည္းေတာ့ ေပ်ာ္ရသား ..........။

Saturday, February 20, 2010

မမလား.. အိုး ဘာမွလာေစာင့္မေနနဲ႔

အရင္က ဆယ္တန္းတုန္းက ေဘာ္ဒါေနခ့ဲတဲ့အေၾကာင္းကို တစ္ပုဒ္ေရးခဲ့ဖူးတယ္.. အိဖူးတုိ႔ေနရတဲ့ ထပ္ခိုးေလးအေၾကာင္းေပါ့.. အဲဒါရဲ႕အဆက္က အခုမွလာတာ.. ဖတ္ၾက..

အျဖစ္ကေတာ့ ဒီလို ဒီလုိ.. ေဘာ္ဒါမွာေနခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္လံုး စားလုိက္ ေသာက္လုိက္.. စာက်က္လိုက္ အိပ္ငုိက္လုိက္.. ေက်ာင္းတက္လုိက္ က်ဴရွင္တက္လုိက္.. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေနရလုိ႔ေပ်ာ္လုိက္ အိမ္ကိုလြမ္းလုိ႔စိတ္ညစ္လုိ႔.. ဆရာတုိ႔အဆူမွာနားပူလုိက္ အေခ်ာ့မွာ ေပ်ာ့လုိက္နဲ႔ေပါ့..

ဒါေပမဲ့ အရင္ကတည္းက တစ္ခါမွမႀကံဳဖူးတာမ်ဳိးနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရတယ္ေလ.. အေတြ႔အႀကံဳအသစ္ေပါ့.. အိဖူးတုိ႔ရဲ႕ ဆရာက နတ္ေတြ နဂါးေတြကိုယံုတယ္.. သိတယ္မဟုတ္လား သူက သုိက္ဆက္ေတြဘာေတြေပါ့ကြယ္.. ဆရာတုိ႔အိမ္က (အိဖူးတုိ႔ေဘာ္ဒါကေပါ့ေနာ္ တူတူပဲေလ) ဘုရားခန္းမွာဆုိ ဘုရားဆင္းတုေတာ့ရွိပါရဲ႕.. ဒါေပမဲ့ ေပ်ာက္ေနတယ္.. အဲဒိနဂါးရုပ္ႀကီးတစ္ခုရွိတာ.. အဲဒိနဂါးရုပ္ထုႀကီးက ဘုရားစင္တစ္ခုလံုးကို အုပ္ထားသလုိပဲ.. (ခံစားမိတာကိုေျပာပါတယ္) .. ေနာက္ထပ္ ဘုိးဘုိးေအာင္ရုပ္ထုေတြ ဓါတ္ေတာ္ေတြ ယၾတာေခ်ထားတာေတြ အုိ စံုပလံုစိေနတာပဲ.. ဘုရားစင္လား နတ္စင္လားေတာင္မခဲြျခားႏုိင္ေအာင္ပဲ.. အဲဒိဘုရားခန္းထဲ၀င္ရင္ အိဖူးေတာ့ ၾကက္သီးေတြေရာ လူသီးေတြထၿပီး ဘယ္လုိႀကီးခံစားရမွန္းမသိဘူး.. ေၾကာက္စရာႀကီးပဲ..

ဆယ္တန္းတုန္းက က်ဴရွင္မွာ စာေမးပဲြကခဏခဏစစ္တယ္.. စာေမးပဲြေျဖေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အေျဖတုိက္လုိ႔မရေအာင္ လူေတြကို ခဲြထားတာေပါ့.. သူတို႔လူခဲြတဲ့စနစ္က တစ္မ်ဳိးဗ်.. ခံုခ်ဲရုံတင္မကဘူး.. တစ္အိမ္လံုးက ခ်ဲ႕ထားတဲ့ အေဆာင္ေတြ အခန္းေတြမွန္သမွ်မွာ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စထားတာ.. ေဒၚေရႊဖူးတုိ႔မ်ား ကံဆုိးလုိက္ပံုက.. ေၾကာက္ပါတယ္ဆုိမွ အဲဒိဘုရားခန္းမွာပဲ အၿမဲေျဖရေလ့ရွိတယ္.. အဲဒိအခန္းမွာမေျဖခ်င္ဘူးလုိ႔လည္း ေျပာလုိ႔မွမရတာ.. ဘာလို႔လဲဆုိရင္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ေပးရေတာ့မွာေလ.. စကားေတြလည္း မမ်ားခ်င္ပါဘူး.. အဲဒါေၾကာင့္ေျဖရၿပီဆုိရင္ အေပါက္၀နားမွာပဲထုိင္ၿပီး ဘုရားစင္ႀကီးေက်ာေပးၿပီးေျဖတာပဲ .. :(

တစ္ခါကဆုိရင္ chemistry သင္ေနတုန္း ၀ုန္း၀ုန္းဒုိင္းဒုိင္းျဖစ္တာႀကံဳရေသးတယ္.. ဆရာဘုရားခန္းထဲ ၀င္သြားတာျမင္လုိက္တယ္.. တရားထုိင္ေနတာကိုသိတယ္.. (အိဖူးတုိ႔စာသင္တဲ့အခန္းက ဘုရားခန္းနဲ႔ ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ေလ.. ၿပီးေတာ့ ကာထားတာက မွန္ေတြနဲ႔ဆုိေတာ့ ျမင္ရတာေပါ့) အဲဒါစာသင္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဆရာက “၀ုန္း”ဆို ထရပ္ၿပီး ဘုရားစင္ႀကီးကို လက္ညွဳိးထုိးၿပီး ဘာေတြေအာ္မွန္းမသိဘူး.. ေအာ္ေနတာ.. အိဖူးၾကားတာေတာ့ “မင္းတုိ႔နားမလည္ဘူးလား.. မလာဘူး သြား”တဲ့.. ခံုေတြနဲ႔လည္းပစ္ေပါက္နဲ႔.. အား ေၾကာက္စရာႀကီးပဲ သိလား.. က်န္တဲ့ ကိုးတန္းသင္ေနတဲ့ဆရာက လာဆဲြ.. ဆရာ့မိန္းမ ဆရာမကလည္း ၀င္ဆဲြေတာ့မွ မေအာ္ေတာ့ပဲ ဘုရားခန္းအျပင္ကို ထြက္လာတယ္.. ထြက္လာၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေခါက္ခနဲ ေမ့လဲသြားေရာ.. အိုး ေျပာမေနနဲ႔.. ထပ္ၿပီး ၀ုန္းဒုိင္းႀကဲျပန္ေရာ.. ေဆးခန္းေျပးၾက.. စာသင္ေနတဲ့ ကိုးတန္း ဆယ္တန္းေတြကိုလည္း ျပန္လႊတ္နဲ႔.. အိဖူးတုိ႔လည္း အိဖူးတုိ႔ထပ္ခုိးေလးမွာ ၿငိမ္ကုပ္ကုပ္ေပါ့..

ဆရာရယ္ ဆရာမရယ္လည္း ညရွစ္နာရီခဲြေလာက္မွ ျပန္ေရာက္လာတယ္.. ေဆးရုံကေနျပန္လာတာေလ.. ဘာမွေတာ့မျဖစ္ပါဘူး.. အိဖူးတုိ႔ကေတာ့ တအားလန္႔တာေပါ့.. ဘာျဖစ္တာမွန္းလည္းမသိဘူး.. ေနာက္မွ ဆရာေျပာတာ သုိက္ကေခၚေနလို႔တဲ့.. ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိဘူး.. သူေျပာတာကို သိရတာေပါ့ေလ.. အဲဒိလုိျဖစ္ၿပီးေတာ့ ၾကာေတာ့လည္းေမ့သြားၾကတာေပါ့.. ေနာက္ႏွစ္ပါတ္ေလာက္ၾကာေတာ့မွ.. ဇာတ္လမ္းက မင္းသမီးေလးေယာက္ဆီေရာက္လာတယ္ေလ.. ဒန္ ဒန္႔ ဒန္ .. .. ..

ဇာတ္လမ္းအဆံုးသတ္ေလးက ဘယ္လုိျဖစ္မလဲဆုိေတာ့ ေနာက္တစ္ပုဒ္ကုိ ေစာင့္ဖတ္ေပါ့ေနာ္.. ခြိခြိ..။

Friday, February 12, 2010

ေမ့ထား ... အဲဒိခဏေတြ

ထုိညေနက ငယ္သည္ မစႏၵာ၏“ငယ္သူမုိ႔မသိပါ” စာအုပ္ဖတ္ေနသည္.. Grade VI ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ စာက်က္ေနသင့္ေသာအခ်ိန္တြင္ စာဖတ္ေနခဲ့ေသာငယ္သည္ သူ႔မာမီဧည့္ခန္းထဲတြင္ ထိုင္ေနသည္ကို ျမင္သည္.. ညစာစားရန္ ဒယ္ဒီ့ကိုေစာင့္ေနမွန္းလည္း သိသည္.. ထုိ႔ျပင္ ဒယ္ဒီျပန္လာေသာကားသံကုိလည္း ၾကားသည္.. ထို႔ေနာက္ သူတုိ႔ရန္ျဖစ္ၾကသည္.. အေၾကာင္းရင္းကုိ ငယ္မသိ.. ယခင္ျဖစ္ေနက် အတုိင္းပင္ျဖစ္သည္.. ဒယ္ဒီ့ကုိစြပ္စြဲေနေသာ အျပစ္တင္ေနေသာ ဝမ္းနည္းဖြယ္ မာမီ့အသံစူးစူးက ငယ္စာဖတ္ရာ အိမ္အေပၚထပ္ထိ ပ်ံ႕လြင့္လာသည္.. ဒယ္ဒီအိမ္မကပ္ပဲေနတာကို မာမီမႀကိဳက္ဘူးလား..

ငယ္သည္ ေဝခဲြမရျဖစ္ေနသည္.. ဆင္းသြားၿပီး ဖ်န္ေျဖစကားဆုိရမည္လား.. ငယ့္ကိုပါေအာ္လႊတ္ရင္ ဘယ္လုိ လုပ္မွာလဲ.. အရာဝတၳဳတစ္ခုကို ေဆာင့္တြန္းလုိက္ေသာ“ဒုန္း”ကနဲ ျမည္သံသည္ ဒယ္ဒီ၏ေအာ္ဟစ္သံျဖင့္ ေရာေႏွာသြားေလ၏.. တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းအေခ်အတင္ေျပာေနရာမွ တျဖည္းျဖည္းဆူညံလာသည္.. ေၾကာက္စရာေကာင္းလုိက္တာ.. အေပၚထပ္ေလွကားထိပ္မွ ငယ္ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္သည္.. ေလွကားနားမွာ ရပ္ေနေသာဒယ္ဒီက “မလုိဘူး ျဖစ္တယ္ သြား” ဟုဆုိကာ ေလွကားကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းနင္းကာ အေပၚထပ္သို႔ တက္လာသည္..

ငယ္ဘာလုပ္ရမလဲ.. ဒယ္ဒီကလည္း မ်က္ရည္အဝုိင္းသားႏွင့္ ေလွကားထိပ္တြင္ထုိင္ေနေသာငယ့္ကို တစ္ခ်က္မွမၾကည့္ပဲ အိပ္ခန္းထဲၾကမ္းတမ္းစြာ ဝင္သြားသည္.. ဒယ္ဒီ့ကိုေၾကာက္သည္.. မာမီ့ကိုလည္း သနားသည္.. ဒယ္ဒီ့ကိုသြားေဖ်ာင္းဖ်ရမလား.. ဧည့္ခန္းတြင္ငိုေၾကြးေနေသာ မာမီ့ကိုေခ်ာ့ရမလား.. မိဘေတြရန္ျဖစ္ရင္ တျခားသားသမီးေတြေရာ ဘာလုပ္သလဲ.. ငယ္သိခ်င္လွပါသည္.. မာမီက “ငယ္ ထမင္းလာစားမလား” ဟုေမးေနသည္.. “လာစားလိုက္”ဟုေျပာေသးသည္.. မာမီေရာဘာလုပ္မွာလဲ.. အသံကထြက္မလာပဲ မာမီခိုင္းသည့္အတုိင္း ထမင္းစားခန္းထဲတြင္ ထမင္းစားေနမိသည္.. ထုိခဏ၌ ငယ္ကုိယ့္ကုိကုိယ္မုန္းတီးမိေနသည္..

ဒယ္ဒီဆင္းလာၿပီး အေအးခန္းထဲမွ ဘီယာတစ္ဘူးေဖာက္ကာ စားပြဲတြင္ဝင္ထုိင္ၿပီး ေသာက္ေနသည္.. ငုိေနေသာငယ့္ကိုလည္း ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာပါ.. ဒယ္ဒီ ထမင္းစားမလားလုိ႔ ေမးလုိက္ရမလား.. ငယ္ဘာလုိ႔ အဲဒိေလာက္ေၾကာက္တတ္ေနမွန္းမသိ.. “ထမင္းကုိ စိတ္ပါလက္ပါစားေလ ငယ္ငယ္”.. ဒယ္ဒီကေျပာသည္.. ဒယ္ဒီနဲ႔ပံုမွန္စကားေျပာရမယ္လား.. ပံုမွန္ေျပာရေအာင္ ပံုမွန္အေျခအေနမွမဟုတ္တာပဲ.. မာမီအေပၚထပ္မွ ဆင္းလာၿပီး အျပင္ထြက္သြားသည္ကုိ ငယ္ေတြ႔လုိက္သည္.. တကယ္ေတာ့ ငယ္ထမင္းဆာေနခဲ့သည္.. သို႔ေသာ္လည္း အလုိလုိေနရင္း ထမင္းကိုမဝင္.. လက္စသတ္သိမ္းလုိက္ေတာ့ ဒယ္ဒီလည္း အိမ္ေရွ႕ထြက္သြားေလသည္.. ဒယ္ဒီက မာမီ့ကိုမေခ်ာ့ဘူးလား..

တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူလြန္တာလဲ.. ဒယ္ဒီကပဲ အေပ်ာ္အပါးလုိက္စားလြန္းတာလား.. မာမီကပဲ ဆတ္ဆတ္ထိမခံျဖစ္တာလား.. ဒီအိမ္မွာလည္း ဘာလုိ႔လူသံုးေယာက္ပဲ ရွိေနရတာလဲ.. ငယ့္မွာ အစ္ကုိေတြ အစ္မေတြရွိေနခဲ့ရင္ သူတုိ႔ဝင္ၿပီး ေျဖရွင္းေပးႏုိင္မွာပဲေနာ္.. ငယ္ကေရာ ဘာလုိ႔တစ္ခြန္းမွဝင္မေျပာႏုိင္ရတာလဲ.. ငယ္အသံုးမက်လုိက္တာ..

ဒယ္ဒီက ဘာမွမျဖစ္သလုိ တီဗီၾကည့္ေနသည္.. အိမ္အျပင္သို႔ ငယ္အေျပးကေလးထြက္လာခဲ့လုိက္သည္.. အိမ္ေရွ႕ခံုတန္းေလးတြင္ မာမီမရွိေနပါ.. ဟင္ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ.. ၿခံထဲတြင္လည္းမရွိ.. အိမ္ေရွ႕ လမ္းကေလးသုိ႔ လွမ္းေလွ်ာက္လုိက္သည္.. အိမ္တစ္လံုးခ်င္းစီ သီးျခားတည္ရွိေသာ ငယ္တုိ႔ resident ေလး၏ လမ္းကိုယ္စီသည္ လမ္းမီးတုိင္အလင္းေရာင္မ်ားေအာက္တြင္ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေနသည္.. မာမီ ဘယ္နားထြက္သြားလုိက္တာလဲ.. လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ငယ္လုိက္ရွာမိ၏.. အိမ္သံုးေလးလံုး ေက်ာ္လာခ်ိန္အထိ မာမီ့အရိပ္အေရာင္မေတြ႔ရေသးေပ.. မ်က္ရည္လည္ရႊြဲႏွင့္ငယ္သည္ ဟုိဖက္လမ္းကုိ သြားရႏုိးႏုိး ဒီဖက္လမ္းကိုလုိက္ရႏုိးႏုိးျဖစ္ေနသည္.. လူတစ္ေယာက္ေပ်ာက္သြားလုိ႔ စိတ္ပူပန္စြာ လုိက္ရွာရျခင္းမ်ဳိးသည္ ရုပ္ရွင္ထဲ၌သာရွိၿပီး ငယ္ႏွင့္ပတ္သက္လာႏုိင္သည္ဟု တစ္ခါမွမေတြးခဲ့ဖူးေပ..

ေနပါဦး.. ငယ္ထမင္းပန္းကန္ေတြသိမ္းေနတုန္း မာမီအိမ္ထဲသို႔ျပန္ဝင္သြားတာမ်ားလား.. ငယ္ အိမ္သို႔ ျပန္ေျပးသည္.. အေပၚထပ္သုိ႔တဒုိင္းဒုိင္းေျပးတက္ၿပီး မာမီတုိ႔အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္.. ခုတင္ေပၚတြင္ အိပ္ေနမည္ဟုထင္ခဲ့ေသာ္လည္း မာမီအိပ္မေနပါ.. အိမ္ေရွ႕လမ္းမထိေျပးထြက္သြားၿပီး ဟိုဟုိဒီဒီၾကည့္လုိက္သည္.. မာမီ ဘယ္မွာလဲ.. ဒယ္ဒီကလည္းေနႏုိင္လုိက္တာ.. မရွာဘူးလား.. “ဒယ္ဒီ မာမီဘယ္မွာလဲ”.. ငယ္ေမးလုိက္ပါသည္.. “ထြက္သြားတာပဲေလ.. သြားပေစ.. သူျပတ္ခ်င္လုိ႔ ထြက္သြားတာပဲ.. လုိက္ရွာမေနနဲ႔.. အထဲဝင္”...ဒယ္ဒီသည္ ၿခံတံခါးကုိ အသံျမည္ေအာင္ပိတ္လုိက္သည္..

ေသခ်ာပါသည္.. ဒယ္ဒီသည္ မာမီ့ကိုမခ်စ္ေတာ့.. မာမီကေရာ ငယ့္ကုိမခ်စ္ဘူးလား.. ငယ္သည္ ရႈိက္ႀကီးတငင္ငိုေၾကြးရင္း အိမ္ေရွ႕ခံုတန္းေပၚတြင္ မာမီ့ကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေလ၏.. မာမီျပန္လာပါေတာ့..။

Thursday, February 4, 2010

yesterday, today and tomorrow

“ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ဖြယ္”
“ေခါက္ရိုးက်ဳိး”
“လြင့္ေနေသာစိတ္”
“စိတ္ရႈပ္ေဒါသထြက္”