Wednesday, September 30, 2009

ေရႊ႕ခံရတဲ့နယ္ရုပ္

ငါ့စိတ္ထဲမွာ
..........
နယ္ရုပ္တစ္ရုပ္လုိျဖစ္ေနတယ္ ..

ေရႊ႕သမွ်အကြက္ေတြထဲတိုးဝင္
ေကၽြးသမွ်ကုိ အစားခံလုိက္ရၿပီး
ထိုးေပးလုိက္တဲ့ လက္ထဲကုိေရာက္
အခ်ိန္တန္ေတာ့ chess ခံုေဘးနားေလးကေန
ေငးေမာၾကည့္လုိ႔

ဘယ္သူေတြ ဘာျဖစ္ခ်င္ၿပီး
ဘယ္သူက ဘာလိုခ်င္တာလဲ
ဘာလုိခ်င္လုိ႔ ဒီလုိလုပ္ၿပီး
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ဟုိလုိျဖစ္တာလဲ

ေဘးထြက္ၿပီးေနတဲ့ င့ါကို
အလိုရွိလာရင္
လက္ေတြက လွမ္းၾကတယ္

အဲဒိေတာ့လည္း
ေနာက္တစ္ေက်ာ့ျပန္
ေရႊ႕သမွ်အကြက္ထဲ တုိးဝင္
ေကၽြးသမွ်ကို အစားခံလုိက္ရၿပီး
ထုိးေပးလုိက္တဲ့ လက္ထဲကိုေရာက္
အခ်ိန္တန္ျပန္ေတာ့ ငါ့မွာ
ေငးေမာၾကည့္လို႔ .....

Thursday, September 24, 2009

ေဝဒနာမ်ား

ကၽြန္မတုိ႔အျဖစ္က ေတာ္ေတာ္ေတာ့ရီစရာေကာင္းတယ္ .. စလုိက္ၿပီေဟ့ဆုိကတည္းက လဲြေတာ့တာပဲ ... ရင္ဘတ္နဲ႔ တကယ္တမ္းခံစားရလာေတာ့ လူေတြက ႐ူးခ်င္ခ်င္ေတာင္ျဖစ္လာတယ္ ..

စေျပာမယ္ေနာ္ .. ကၽြန္မမွာ ခ်စ္ရတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္ .. ကၽြန္မခ်စ္ေနတဲ့သူေပါ့ .. တကယ္ဆုိရင္ သူနဲ႔ကသူငယ္ခ်င္းလုိ႔ပဲေျပာရမွာပါ .. အၿမဲတမ္း သြားအတူစားအတူနဲ႔မို႔ သူငယ္ခ်င္းပဲျဖစ္ရမွာ .. ဒါေပမယ့္လည္း ေလာကႀကီးက ျဖစ္ခ်င္တုိင္းျဖစ္ခြင့္မေပးဘူးေလ .. အေရာင္ေတြစြန္းလာတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕အရူးစိတ္က သူငယ္ခ်င္းထက္ပုိေနမိတယ္ .. အရင္ကေတာ့ ကၽြန္မေယာက်္ားေလးေတြကို သိပ္မခ်စ္တတ္ခဲ့ဘူး .. အခုေတာ့ ကၽြန္မပိုင္ဆုိင္လြန္းလွခ်ည္ရဲ႕ဆုိတဲ့လူတစ္ေယာက္လည္းေပၚလာေရာ ပထမဆံုးစစ္ပဲြမွာတင္ ကၽြန္မရႈံးနိမ့္ေတာ့ တာပဲ .. ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ သူ႔မွာခ်စ္ေနတဲ့ေကာင္မေလးရွိေနလို႔ေပါ့ .. အဲဒိေကာင္မေလးက ကၽြန္မမဟုတ္ဘူးလုိ႔ေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္ ... ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ရႈံးနိမ္မႈေတြရဲ႕အစဆိုတာ အဲဒါပါပဲ ..

သူခ်စ္ေနတယ္ဆုိတဲ့ေကာင္မေလးက ကၽြန္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမေလးပါ .. ကၽြန္မအင္မတန္ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးရတဲ့ ေကာင္မေလးေပါ့ .. ဒီေလာက္ဆို ဇာတ္လမ္းကိုနည္းနည္းရိပ္မိေလာက္ေရာေပါ့ .. အဲလို သမရုိးက် ဇာတ္လမ္းထဲကလုိပဲ ကၽြန္မက သူငယ္ခ်င္းအတြက္ခ်စ္သူကို စြန္႔လႊတ္လုိက္ပါတယ္ .. ကၽြန္မကလည္း လူပီသတဲ့လူျဖစ္တာေၾကာင့္ ခ်စ္သူက သူငယ္ခ်င္းကို ကၽြန္မထက္ပိုဂရုစုိက္ေနတာျမင္ရေတာ့ မနာလိုျဖစ္မိတာ ခဏခဏ .. ဒါေပမယ့္လည္းေလ သူငယ္ခ်င္းမေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ျမင္မိျပန္ေတာ့ “ေအာ္ သူဆုိေတာ့ ေတာ္ပါေသးတယ္” လုိ႔ေျဖသိမ့္ေတြးေနျပန္ေရာရွင့္ .. ၾကာလာေတာ့ ကၽြန္မဘယ္လုိျဖစ္လာလဲ သိလား .. အလြန္ထူးဆန္းစြာနဲ႔ပဲ ကၽြန္မခ်စ္သူကိုအျမင္ေတြကပ္ မုန္းတီးလာေတာ့တာပဲ .. မရတာကိုမွလုိခ်င္တဲ့ လူေတြရဲ႕စိတ္ကိုလည္း မုန္းတယ္ ..

အင္းေလ .. ေျပာလက္စနဲ႔ဆုိေတာ့ မထူးေတာ့ဘူး ေျပာျပပါမယ္ .. သူငယ္ခ်င္းမေလးကလည္း ခ်စ္သူကို ႀကိဳက္သလားဆိုေတာ့ “လံုးဝကုိမႀကိဳက္ဘူး”ဆုိတဲ့အေျဖကိုရပါတယ္ .. အဲဒါကလည္း ကၽြန္မကို အားနာလုိ႔ မဟုတ္ပဲ သူတကယ္ကိုမႀကိဳက္ဘူးဆိုတာကို ကၽြန္မသိပါတယ္ .. သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ရင္ထဲမွာလည္း တျခား ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိေနတာကိုး ... အဲ့ဒိေကာင္ေလးကုိ သူကလည္း တကယ္ကုိခ်စ္ေနမိေလရဲ႕ ... အဲဒိေကာင္ေလးကေရာ သူငယ္ခ်င္းကုိခ်စ္သလားဆုိေတာ့ ဟင့္အင္း ... မခ်စ္ပါဘူး .. ေကာင္ေလး ခ်စ္ေနတဲ့မိန္းကေလး တျခားတစ္ေယာက္ပါ .. ၿပီးေတာ့ အဲဒိတျခားတစ္ေယာက္ဆိုတာက ကၽြန္မပါတဲ့ ... ဒီလုိလွည့္ပတ္ေနတဲ့ဇာတ္ႀကီးနဲ႔ ႀကံဳရမယ္လုိ႔ေတြးေတာင္မေတြးမိဘူး ..

ကိစၥေတြကို အလံုးစံုသိသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ အခ်စ္ဆုိတာဘာလဲလုိ႔ ကၽြန္မကုိယ့္ကုိကုိယ္ျပန္ေမးမိတယ္ .. “လိုတာမရ ရတာမလုိ” တာအခ်စ္လား .. ရင္ဘတ္ထဲမွာ စူးေအာင့္သြားတတ္တာ အခ်စ္လား .. သတိလက္လြတ္ေငးေမာေနတတ္တာ အခ်စ္လား .. အနားမွာအၿမဲတူတူရွိခ်င္တာ အခ်စ္လား .. ဘာပါလိမ့္ ... အဲဒိေတာ့ .. ကၽြန္မအဓိကေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကၽြန္မရယ္ ခ်စ္သူရယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္ ေကာင္ေလးရယ္ .. ကၽြန္မတုိ႔ေလးေယာက္ ဘယ္လုိစခန္းသြားမလဲ ........

(အနီးအနားကဇာတ္လမ္းမ်ားကုိ ျပန္လည္ေရးဖဲြ႕ပါသည္)

Friday, September 18, 2009

အျပာေရာင္စာအုပ္

ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ခဲ့သင့္ပါဘူး
ဒါမွမဟုတ္ ျဖစ္သင့္တာလား
ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့
ငါက စာမ်က္ႏွာအသစ္ကုိ
စလွန္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနျပန္ၿပီ
ကိုယ့္ကုိကုိယ္ တီးတုိးႏွစ္သိမ့္ရင္း
အတိတ္ကိုအတိတ္မွာထားဖုိ႔ႀကိဳးစား
အဲဒိ “ခဏ” ဆုိတဲ့အခ်ိန္ေတြ
ငါသိေနတာ ဒီမွာတစ္ခုက
ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႕မိတဲ့အခ်ိန္ေတြ
သိပ္ကုိခမ္းနားခဲ့ပါတယ္ကြယ္
ရြတ္မိေနတဲ့မင္းနာမည္တစ္ခုကိုက
ေတးသြားေတြကိုေတာင္ ရပ္တန္႔ေစခဲ့တာ
ၾကည့္လုိက္တဲ့အၾကည့္ေၾကာင့္
အရာရာ ေဝရီမႈန္မႈိင္း
မင္းရဲ႕ျဖစ္တည္မႈတစ္ခုနဲ႔တင္ ငါျပည့္စံုေနခဲ့တာ
ဒါေၾကာင့္ ငါေျပာမယ္
ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္
ငါကအားနည္းသူတစ္ေယာက္ဆုိတာသိတယ္
မင္းနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ဘာမွခံႏိုင္ရည္မရွိတာ
လွပဖူးပြင့္လာမယ့္မင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ပဲ
စြန္႔လႊတ္လုိက္ေတာ့မယ္
အားလံုးေျပာင္းလဲပါေစေတာ့လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း
ငါဟာလည္းေပ်ာက္ဆံုးၿပီး
နစ္မြန္းေန တစ္ေယာက္တည္း
သိပ္သည္းလြန္းတဲ့ အေမွာင္ထုထဲမွာ
ငါ ငါကိုယ္တုိင္မွာလည္း အမွန္တရားပ်က္ျပယ္
အမွန္တရားဟာ အလင္းတစ္ခုျဖစ္လာရင္
တစ္ကိုယ္တည္းလင္းပါေစ .......

(သူငယ္ခ်င္းရဲ႕စာတစ္ပုဒ္ကို ျပန္ေရးထားတာပါ .. ဘာသာျပန္လိုက္ေတာ့ ကဗ်ာလိုလုိ စာလုိလုိ ဘာဂလိုတုိတုိျဖစ္သြားတယ္)


Friday, September 11, 2009

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

ဒီေန႔ ... အိဖူးတုိ႔ခ်စ္ကိုကို “Little Brook” ရဲ႕ေမြးေန႔မဂၤလာ .. အိဖူးနဲ႔ အသက္ ၁၁ ႏွစ္ေတာင္ကြာတဲ့ ကုိႀကီးဟာ အခုဆုိရင္ (၂၉) ႏွစ္ျပည့္ၿပီေပါ့ .. အိဖူးက ငယ္ငယ္ကတည္းက အစ္မတစ္ေယာက္ထက္ အစ္ကိုပုိလုိခ်င္ခဲ့တာ .. ကံၾကမၼာကလက္ေဆာင္ေပးလာတဲ့ ရွားရွားပါးပါး ဒီအစ္ကိုေလးတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ညီမေလးေတြကုိ သိပ္ခ်စ္ သိပ္အလုိလုိက္တဲ့အစ္ကုိမ်ဳိးပါ .. ေအးေဆးတည္ၿငိမ္တဲ့ရုပ္နဲ႔ မ်က္လံုးေမွးေမွး နားကားကား ကုိစုိင္းဆုိတာ အိဖူးတို႔ရဲ႕အစ္ကိုျဖစ္ခဲ့တာ ငါးႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ...

ကုိႀကီးနဲ႔စသိရတုန္းက ရုပ္တည္ႀကီးနဲ႔မို႔ ေၾကာက္ေတာင္ေၾကာက္မိေသး .. ေနာက္ေတာ့ ဘာဂါလာေကၽြးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲခင္သြားေတာ့တာ .. အဲ့တုန္းကေတာ့ အိဖူးက ကေလးဆုိေတာ့ဘယ္သိမလဲ .. မုန္႔စားရရင္ ေပ်ာ္ေနတာပဲ (ခုလည္းေပ်ာ္တာပဲ မယံုရင္လာေကၽြးၾကည့္ပါလား) .. အဲလိုနဲ႔ ခင္မင္ၿပီးေနာက္ တစ္ႏွစ္ေသာ အိဖူးရဲ႕ေမြးေန႔မွာ “အိမ္လာခဲ့ မုန္႔စားၾကမယ္” ဆိုၿပီး ဖိတ္မိရဲ႕ .. သို႔ေပမယ့္ အရွင္ေဆကိႏၷတရားစခန္းမွာ Volunteer လုပ္ဖို႔ အေၾကာင္းေပၚလာေတာ့ ေမြးေန႔ရွင္လည္း ဖိတ္ထားတဲ့ဧည့္သည္ကိုထားခဲ့ၿပီး ေမွာ္ဘီကိုလစ္ေရာပဲ .. ကိုႀကီးခမ်ာ ေမႀကီးနဲ႔ပဲေတြ႕ၿပီး လက္ေဆာင္ထုပ္ႀကီးထားခဲ့ၿပီး ျပန္သြားရရွာတယ္ .. အိဖူးျပန္ေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚက လက္ေဆာင္ဘူးက အခန္႔သား .. အဲ့တုန္းကေပးတဲ့ ဦးထုပ္နဲ႔ ေကာင္ကေလးအရုပ္ကိုေတြ႕တုိ္င္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္ .. “ေအာ္ ငါဘာမွေတာင္ မေကၽြးလုိက္ရပါလား” ေပါ့ေလ .. XD

အခုေတာ့လည္း အဲ့တုန္းကဟာေတြအကုန္ေမ့ .. အိမ္မွာရွိသမွ်မုန္႔ေတြ လုစားၾကရင္း အႏုိ္င္က်င့္လုိက္ရင္း တူတူဟုိဒီသြားလာၾကရင္း ေမႀကီးဆူတာေတြခံၾကရင္းနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့သမွ်အမွတ္တရေတြက အမ်ားႀကီး .... ဘယ္လုိစသိတာလဲေတာင္ မနည္းစဥ္းစားရတယ္ ... ကုိႀကီးရဲ႕ညီငယ္ေတြျဖစ္တဲ့ ေနာင့္ေနာင့္တို႔ ကိုကိုအာကာတုိ႔ဆိုတာလည္း အိဖူးတုိ႔ရဲ႕အစ္ကုိေတြျဖစ္လာသလို ေမႀကီးမွာလည္း သားတစ္ေယာက္ကေန သားသံုးေယာက္ေလာက္ ေကာက္ရသလုိကိုျဖစ္လုိ႔ .. ရန္ကုန္က အိဖူးတုိ႔ရဲ႕အိမ္ဟာလည္း သူတို႔အတြက္ အေမ့အိမ္ျဖစ္သလုိ ဗန္းေမာ္က ကိုႀကီးတို႔အိမ္ဟာလည္း အိဖူးတုိ႔အတြက္ အလည္သြားၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ အိမ္ျဖစ္လာတယ္ ..

ကိုႀကီးက ကဗ်ာေရးတာသိပ္ေတာ္တယ္ .. စာလံုးဖဲြ႕စည္းမႈအပိုင္းေတြလွတယ္ .. ကဗ်ာတင္မဟုတ္ပါဘူးေလ .. စာေရးတာလည္း ေကာင္းပါတယ္ (ေျမွာက္ေျပာမွ) .. အခ်စ္အေၾကာင္းေရးတယ္ဆုိလည္း သူေရးရင္ သူမ်ားနဲ႔မတူဘူး .. အေၾကာင္းအရာယူပံုေတြေျပာပါတယ္ .. ဒီေန႔ကုိႀကီးေမြးေန႔ဆုိေတာ့ အိဖူးက သူ႔အတြက္ ဆုေတာင္းေပးမယ္ .. “ဘဝကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွာေဖြေတ႔ြရွိႏုိင္ပါေစ” လို႔ .. ၿပီးေတာ့ အာဘြား .........။

xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx

ဒီေန႔ရဲ႕ေနာက္ထပ္ေမြးေန႔ပိုင္ရွင္ကေတာ့ အိဖူးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါ .. အိဖူးစိတ္ညစ္ စိတ္ဓါတ္က် အားငယ္ အထီးက်န္ေနရင္ တစ္ခုခုေျပာေပးတတ္တဲ့ .. လူေတြေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းရရင္ လူေတြကိုဂရုမစိုက္နဲ႔လို႔ အားေပးတဲ့သူငယ္ခ်င္းေပါ့ .. “နင္ဟာ ငါ့အတြက္ ေဆးတစ္ခြက္” ဆုိတာမ်ဳိးေလးပါ .. သူကေတာ့ မသိဘူး .. အိဖူးကေတာ့ သူ႔ကိုသိပ္တြယ္တာတာ .. တကယ္ေတာ့ သူနဲ႔အိဖူးက ေဝးပါတယ္ .. ဘာေဝးတာလဲေတာ့ မေမးနဲ႔ .. ေဝးတယ္ပဲသိထားလုိက္ေပါ့ ..

သူကလည္း သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔သူ .. အိဖူးကလည္း ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ကိုယ္ .. ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြက မဆက္စပ္ဘူး .. ဆက္စပ္ေနတာ အိဖူးနဲ႔သူ ႏွစ္ေယာက္တည္းပဲ .. သူ႔ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ အိဖူးမခင္သလုိ အိဖူးခင္မင္ေနတဲ့သူေတြကိုလည္း သူမသိဘူး .. ျခြင္းခ်က္ တစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္ .. အစတုန္းကေတာ့ သူ႔ကို ေအးတိေအးစက္ေကာင္လုိ႔ ထင္ခဲ့ေပမယ့္ ထူးဆန္းစြာနဲ႔ပဲ သူ႔ႏွလံုးသားက ပူေႏြးေနခဲ့တယ္ (ဘယ္သူ႔အတြက္လဲဆိုတာေတာ့ ဒန္ ဒန္႔ ဒန္ေပါ့) .. ဒီေကာင္က သိပ္လ်ဳိ႕ဝွက္တာ .. အဲဒါကိုမႀကိဳက္ပါဘူး .. ေမးမွေျပာတယ္ .. မေမးရင္ မေျပာဘူး .. ထားလုိက္ပါေတာ့ ဆရာႀကီးကို မေျပာေတာ့ပါဘူး .. ေတာ္ၾကာေန သူ႔သီခ်င္းေတြ ေပးနားမေထာင္ရင္ ဒုကၡ ..

အင္း အဲ့ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းႀကီးအတြက္ “ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ” လုိ႔ ဆုေတာင္းေပးၿပီး birthday kiss လည္းေပးလုိက္မယ္ .. မြ မြ မြ မြ .. မုန္႔ဖိုးမ်ားမ်ားရပါေစ လဒေရ ..

xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx

ေနာက္ထပ္ စက္တင္ဘာ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ ေမြးတဲ့သူေတြလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ .... ဆုေတာင္းပါတယ္ ....

Sunday, September 6, 2009

ဤခရီးနီးသေလာ

ခရီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သြားခဲ့ဖူးပါတယ္ .. မိသားစုနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးနဲ႔ အစ္ကုိအစ္မေတြနဲ႔ (သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတာ့ ေန႔ခ်င္းျပန္ခရီး) .. ခရီးအမ်ဳိးမ်ဳိး လူအမ်ဳိးမ်ဳိးေပါ့ .. ဒါေပမယ့္ အဖဲြ႕လုိက္ႀကီး လူေတြရုန္းစုရုန္းစုနဲ႔ တစ္ခါမွမသြားခဲ့ဖူးဘူး .. အရင္ခရီးေတြတုန္းကလည္း ေပ်ာ္ခဲ့ရေပမယ့္ ၂၉ ရက္ေန႔က ဘေလာ့ဂါေတြ စုစုစည္းစည္းသြားခဲ့ရတဲ့ “ျပည္”ၿမိဳ႕ သေရေခတၱရာ ေလ့လာေရးခရီးကေတာ့ စိတ္ထဲမွာေပ်ာ္ခဲ့ရ တယ္ ဆုိတာထက္ ပိုပါတယ္ ..

ဒီခရီးစဥ္ရွိမွန္း စသိရတုန္းက လုိက္ခ်င္ေပမယ့္ သိပ္စိတ္မပါခဲ့ဘူး .. ဘာလို႔လည္းဆုိေတာ့ စာေမးပဲြနီးေနတာေၾကာင့္ရယ္ .. ကုိယ္နဲ႔သိတဲ့လူနည္းတာေၾကာင့္ရယ္ေပါ့ .. လူေတြအမ်ားႀကီးပါမယ္ ကုိယ့္လူအရင္းေခါက္ေခါက္ႀကီး ေဒၚနန္းညီပါတယ္ဆုိေပမယ့္လည္း သူေျပာျပတဲ့တျခားလူေတြဆိုတာ အိဖူးနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေဝးတဲ့လူေတြကိုး .. အိဖူးက ဘေလာ့ဂါအသစ္စက္စက္ (နည္းနည္းေတာ့ အသစ္စက္စက္) ဆုိေတာ့ သူေျပာတဲ့လူေတြကုိၾကားရၿပီး လုိက္ရမွာရွိန္တယ္ေလ .. (မီးကေၾကာက္တတ္တယ္ခ်င့္) .. ေနာက္ေတာ့ ကုိယ့္လူေတြျဖစ္တဲ့ Little Brook, Andy, ကိုဂ်ဲတို႔ပါ လုိက္မယ္ဆုိမွေတာ့ စိတ္ပါလာတယ္ .. ေနာက္ၿပီး အရင္ဘယ္ခရီးသြားသြား တူတူသြားေလ့ရွိတဲ့ အစ္မဝမ္းကြဲ ျမတ္ႏုိးပါပါလာေတာ့ ပိုေကာင္းသြားေရာ .. အဲဒါနဲ႔ပဲ စာရင္းသြင္းၿပီး ခရီးစဥ္ထဲဝင္လာေတာ့တာပဲ ......

စေနေန႔က အိဖူးကက်ဴရွင္ရွိတယ္ .. မနက္ ၈ နာရီကေန ညေန ၅ ခဲြထိပါ .. မနက္ခင္း ကန္ေတာ္ႀကီးပဲြလည္း သြားခ်င္ေပမယ့္ က်ဴရွင္ေၾကာင့္ မသြားျဖစ္ခဲ့ဘူး .. ဒီလိုနဲ႔ က်ဴရွင္ဆင္းေတာ့ ျမတ္ႏုိးအိမ္မွာ နန္းညီနဲ႔ဆံုၿပီး စုရပ္ျဖစ္တဲ့ေျမနီကုန္းကုိခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္ .. ေျမနီကုန္းေရာက္ေတာ့ လူေတြက အိဖူးတို႔ကိုဝုိင္းၾကည့္ၾကတယ္ .. အိဖူးတို႔ကေတာ့ အစကမသိဘူးေလ “ဘာလဲဟ” ေပါ့ .. ေနာက္မွ အက်ႌဆင္တူေတြေၾကာင့္ဆုိတာ သိရတယ္ .. အနားကျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့လူေတြက “ဒီေန႔ဒါမ်ဳိးအက်ႌေတြနဲ႔ ေနရာအႏွံ႔ပဲ” ဆိုတဲ့ တီးတုိးသံေတြၾကားရေတာ့ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးမိၾကတယ္ .. ခရီးကုိမသြားခင္ကတည္းက စိတ္ထဲမွာ “ဒီခရီးဟာထူးျခားမွာ” ဆုိတဲ့ခံစားခ်က္ေလးဝင္ေနခဲ့တယ္ .. အလုိလိုေနရင္း ၿပံဳးမိေနတယ္ .. အားရေနတယ္ ..

ဒီလိုနဲ႔ ခရီးစဥ္ႀကီးစတင္ခဲ့တယ္ .. ေမွာ္ဘီနားေရာက္ေတာ့ ကားသမားနဲ႔ နည္းနည္း ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ရေပမယ့္ ေနာက္က်ေတာ့အကုန္ေအးေဆးပါပဲ .. ကားေပၚမွာလည္း ဆူညံလုိ႔ .. ဒီအရြယ္ ဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚက ဒီလူေတြႀကီးပဲဆုိေတာ့ ဒီလုိပဲလာမွာေပါ့ေလ .. တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေခၚေျပာသံေတြ သီခ်င္းေအာ္ဆုိေနသံေတြ စကားေျပာသံေတြ ရယ္သံေတြနဲ႔ .. အိုး ရင္ထဲမွာ လႈပ္ရွားေန လုိက္တာ .. အိပ္လို႔လည္းမရပါဘူး .. သူမ်ားေတြက ဒီေလာက္ဆူညံေနတာ ဒီေလာက္စကားေျပာေနတာ .. မနက္ကတည္းက က်ဴရွင္မွာပင္ပန္းလာလုိ႔ “ကားေပၚေရာက္ရင္ အိပ္ပစ္မယ္” ဆုိၿပီး ေတြးထားတဲ့အေတြးေလး လည္း ေဝးေဝးေျပး ..

ပဲခူးနားက ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ စရပ္တယ္ .. ၾကည့္ရတာေတာ့ ဘီယာဆုိင္လုိလုိပါပဲ .. စင္တင္ေတးဂီတပြဲနဲ႔ ဘာနဲ႔ ဟိဟိ .. ေကာင္မေလးေတြက သီခ်င္းေတြဆုိလုိ႔ ... ထမင္းေၾကာ္မွာေပမယ့္ အဲ့ထမင္းေၾကာ္ဘူးက အိဖူးတို႔ေတြ ကားေပၚေရာက္မွ ဆုိင္ကအေျပးအလႊားလာေပးတယ္ .. စားရတာကံေကာင္းပဲ .. ေနာက္တစ္ခု ကံေကာင္းေသးတယ္ .. ေဒၚနန္းညီက ဇြန္းခုိးလာေပးလုိ႔ အဆင္ေျပေျပစားလုိ႔ရတာေပါ့ .. ခြိ ခြိ .. ေက်းဇူးပါ မယ္ညီေရ႕ ... သူခုိးလာတဲ့အေၾကာင္း ဘယ္သူ႔ကိုမွမေျပာနဲ႔ေနာ္ .. ေျပာရင္ “နန္းညီ ဇြန္းသူခုိး”မွန္း လူသိကုန္မယ္ ရႈးတိုးတုိး .. XD

ကားစီးရတာ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ .. အသြားဆုိေတာ့ လူေတြက အားအင္ျပည့္ဝတယ္ထင္ပါ့ .. ေနရာမရတဲ့လူေတြကလည္း ေအးေဆး မတ္မတ္ပဲ .. လက္ပံတန္းနားကဆုိင္မွာ ထပ္ရပ္ေပးၿပီးေတာ့ ေတာက္ေလွ်ာက္ပဲေမာင္းသလား ဘာလား .. (အိပ္ေနလို႔ သိပ္မမွတ္မိ) .. ျပည္ၿမိဳ႕ ေရႊဆံေတာ္ဘုရားကို ေရာက္မွပဲ ႏုိးေတာ့တယ္ .. လူကလႈပ္လုိ႔မရပါဘူးလုိ႔ ၾကည့္လုိက္တယ္ .. လားလား ကိုဂ်ဲရယ္ .. ကုိယ့္ညီမေလးကုိ ရက္ရက္စက္စက္ .. အိဖူးေပါင္ေပၚကို သူ႔ေျခေထာက္ႀကီးပစ္တင္ၿပီး အားပါးတရႀကီး အိပ္ေနေလရဲ႕ .... ဘုရားမွာ မ်က္ႏွာသစ္ သြားတုိက္ၾက .. ပန္းေတြဝယ္ၿပီး ဘုရားေပၚတက္ ဘုရားဖူးၾက .. ဓါတ္ပံုေတြ ရွယ္ရုိက္ၾက .. ဗုိက္ဆာေတာ့ ေဂါပကရံုးခန္းနား ေယာင္လည္လည္သြားလုပ္ၾကနဲ႔ ေပ်ာ္စရာပဲ .. ဘုရားေပၚကလူေတြကလည္း ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႔ ..(ဒါမ်ဳိးေတြက ရိုးသြားၿပီ ၾကည့္ၾကေပါ့) .. ေနာက္ေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ ျပည္ၿမိဳ႕ေရႊဆံေတာ္ဘုရားက စပါယ္ရွယ္စမူဆာေလးနဲ႔ ဗုိက္အလိုျဖည့္ကာ အလွဴေငြသံုးေသာင္း ခုႏွစ္ေထာင္နဲ႔မွ တစ္ရာကို လွဴဒါန္းခဲ့ၾကေလသည္ ..

ေနာက္ေတာ့ နဝေဒးတံတားႀကီးကိုျဖတ္ေက်ာ္ကာ ေရႊဘံုသာမုနိဘုရားဖူး .. ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးကုိ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ခရီးစဥ္ရဲ႕အခရာျဖစ္တဲ့ သေရေခတၱရာၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးကို ထြက္ခြာခဲ့ၾကပါသည္ .. (သမုိင္းဆရာႀကီး ဂ်ဴဝႆန္ေျပာတဲ့ “သေရေခတၱရာသမိုင္းေၾကာင္း” ကုိအၿမဲသတိရေနမည္) ျပတိုက္မွာေလ့လာ .. အရိုးအုိးႀကီးေတြထဲ ေခါင္းထုိးၾကည့္ .. ျပတုိက္ေရွ႕ကလမ္းေလးမွာ အဖဲြ႕လုိက္ပံုကို ဓါတ္ပံုရုိက္ .. “ေဘာေဘာႀကီး”ဘုရားကိုေရာက္ေတာ့ မုိးေလးနည္းနည္းရြာလာတယ္ .. နည္းနည္းဆုိမွ နည္းနည္းရယ္ .. ၿပီးေတာ့ ခဏေလးပါပဲ .. ဘုရားႀကီးရဲ႕ထယ္ဝါခန္႔ညားမႈကိုအံ့ၾသရင္း ေလေလးတျဖဴးျဖဴးကုိ ခံစားေနမိတယ္ .. ေနာက္က်မွ လူေတြအကုန္လံုး ၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲေလွ်ာက္ၾကည့္ေနၾကၿပီမို႔ ေနာက္ကေန အိဖူးရယ္ ကိုဂ်ဲရယ္ အန္ဒီရယ္ ျမတ္ႏုိးရယ္ သုတ္သုတ္, သုတ္သုတ္နဲ႔လုိက္ရတယ္ .. အင္ၾကင္းေက်ာက္တူးသူမ်ားကလည္း ေရစက္ဆံုတယ္ .. အျပန္မွာတူးတဲ့ေက်ာက္ကို အင္တုိက္အားတုိက္ဝင္ၿပီး ဝါးတုတ္ေခ်ာင္းနဲ႔တူးခဲ့ေသးတယ္ .. လက္ေတြေတာင္ေပါက္လုိ႔ ..ၿပီးေတာ့ ကားေပၚမွာက်န္ခဲ့တယ္တဲ့ (ဟြန္႕) ..

ေန႔လည္စာကုိ အေဝးေျပးကားရပ္ကြင္းထဲက ဆုိင္ေလးမွာ ျဖစ္သလို ဗိုက္ျပည့္ခဲ့ရတယ္ .. ဒီခ်ိန္မွာ ဘာစားစားဝင္မယ့္ဗုိက္ကလည္း စားေကာင္းေနတာပဲ .. ဒါေတာင္ ေနာက္ဆံုးက်န္ေနတဲ့ ထမင္းႏွစ္လုတ္က စားမရဘဲ လည္ေခ်ာင္းမွာနင္ေနလုိ႔ ေရနဲ႔ေမွ်ာခ်ရေသး .. ထမင္းစားၿပီးေတာ့ “ေရႊနတ္ေတာင္” က ရႈခင္းႀကီးမွာ စီးေမ်ာရင္း ဓါတ္ပံုရုိက္ရင္း အနားယူခဲ့ၾကတယ္ .. ဘုရားကအလွဴျပဳတဲ့ သာကူႀကိဳက်ဲက်ဲေလးကလည္း ေသာက္လုိက္ရေသးတယ္ .. ဘုရားေပၚကဆင္းၿပီး ဘယ္သြားၾကမလဲတို္င္ပင္ေနၾကတာလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္ .. ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေရျပာကုိသြားၾကမယ္တဲ့ .. ဘုရားပြဲနဲ႔ႀကံဳတယ္တဲ့ .. အုိး ဘယ္သြားသြား အိဖူးတို႔ကလုိက္ၿပီးသားပဲ .... (အင္းေလ မလုိက္ဘဲနဲ႔ ေနခဲ့လုိ႔လည္း ရမွမရတာ)

ေရျပာကိုသြားတဲ့လမ္းကေတာ့ လည္ေခ်ာင္းအနာဆံုးပဲ .. ကားေပၚမွာ တစ္ဖက္ရဲ႕သီခ်င္းအဆံုးကုိ ေနာက္တစ္ဖက္က ျပန္စဆိုရတဲ့ဂိမ္းေဆာ့ၾကတာေလ .. ၿပိဳင္ျငင္းၿပီး အကုန္ၾကားေအာင္ ေအာ္ရေတာ့ လည္ေခ်ာင္းနာတာေပါ့ .. အဲလုိေဆာ့လုိက္ၾကတာ ေရျပာက စားေသာက္ဆုိင္တစ္ဆုိင္ကို ေရာက္တဲ့ထိပဲ .. ဆုိင္ေရာက္ေတာ့ နားၿပီး လက္ေဆာင္လဲဖို႔ မဲႏႈိက္ၾက .. အိဖူးက ဘာမွမေပါက္ေပမယ့္ ဓါတ္ပံုရုိက္ခံရမယ့္ မဲေပါက္တဲ့လူေနာက္လုိက္ၿပီး လယ္ကြင္းအလွကိုသြားလုိက္ၾကည့္တာ အိဖူးနဲ႔ ျမတ္ႏုိးရယ္ေပါ့ .. ၿပီးေတာ့ မေနႏိုင္ဘူး .. အိဖူးတို႔ပါ ဓါတ္ပံုဝင္ရုိက္တာပဲ .. လယ္ကြင္းထဲမွာ အေျပးေလ့က်င့္ခဲ့ရေသးတယ္ .... (ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ ကုိလင္းဆက္နဲ႔ ကိုစိုးေဇယ်) .. အုိ သိပ္လွတဲ့ဓါတ္ပံုေတြေနာ္ ....... ငွဲ ငွဲ

ၿပီးေတာ့ ေရခ်ဳိးတဲ့လူကခ်ဳိး .. ေရခ်ဳိးခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ့လူကေဆာင္ .. မခ်ုဳိးတဲ့လူကမခ်ဳိးနဲ႔ .. ညစာစားၾက ေသာက္ၾက .. ေပါင္းတည္ဘုရားပြဲကို ရွစ္နာရီေလာက္ေရာက္ၿပီး ဘုရားမွာ ေနာင္လာဦးမယ့္ အစီအစဥ္ေတြ အတြက္ တိုင္ပင္ၿပီး ဘုရားရွိခုိး(ဆုေတာင္း)ခဲ့ၾကပါတယ္ .. ဘုရားကဆင္းလာေတာ့ ရင္ထဲမွာတစ္မ်ုဳိးႀကီး .... “ေအာ္ ဒီခရီးငါသြားခဲ့ပါလား” လုိ႔ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေတြးေနမိသလိုလုိ .. “အင္း ရန္ကုန္ျပန္ရေတာ့မယ္” လုိ႔ပဲ ခရီးစဥ္ၿပီးသြားတာကို ႏွေျမာေနသလိုလို .. “ေနာက္ခရီးေတြအတြက္ ပိုက္ဆံစုရမယ္” လုိ႔ မလုိက္ျဖစ္မွာစိုးလုိ႔ ပူပန္ေနသလုိလုိ .. ဘာမွန္းကုိမသိပါဘူး ... ကားေပၚေရာက္ေတာ့လည္း ေမ့သြားေရာ .. ဘယ္သူမွလည္း မမတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး .. ခံုေတြမွာ သံုးေယာက္ေတြ က်ပ္တည္းက်ပ္ေတာက္ထုိင္ၿပီး မရမကအိပ္ရေတာ့တာပဲ .. (အီးယား ခါးနာလုိက္တာ) .. ကုိလင္းဆက္တို႔ ကိုစိုးေဇယ်တုိ႔ရဲ႕ သရဲပံုျပင္ေတြေတာင္ နားမေထာင္ႏုိင္ေတာ့ဘူး .... လက္ပံတန္းကဆုိင္ေလးမွာ ကားရပ္ေတာ့ ဆီထမင္းနဲ႔ငါးေၾကာ္ေတြစားၾကေသးတယ္ .. ျပန္တက္ေတာ့လည္း အိပ္တာပဲ .. မရေတာ့ဘူး သိပ္ပင္ပန္းၿပီကြယ္ ... အိပ္ၿပီ ... Zzzzzzzz .......

ႏုိးတစ္ဝက္ အိပ္တစ္ဝက္ပါပဲ .. အနားမွာ မအိပ္ပဲ စကားမ်ားေနၾကတဲ့တစ္ဖြဲ႕ရွိေသးတယ္ .. အစ္ကိုေတာ္ ကိုဂ်ဲရယ္ .. ေနာက္ ကိုအရုပ္ကေလးလား ကိုသားႀကီးလားမသိဘူး .. တျခားလူသံုးေယာက္ေလာက္ရွိဦးမယ္ .. အသံေတြလည္း ဝုိးတဝါးပဲ .. ေသခ်ာေတာ့သိဘူး .. ဟာသေတြေျပာေနၾကတယ္ထင္တယ္ .. (ဟုတ္ၾကလား ဟင္) ..

ရန္ကုန္ ေျမနီကုန္းပြိဳင့္ေရာက္မွပဲ ႏုိးေတာ့တယ္ .. အထုပ္ေတြ ေတာင္ဆဲြေျမာက္ဆဲြနဲ႔ ကားေပၚကေန ဘယ္လုိ ဆင္းလာၿပီး ဘယ္လိုအိမ္ေရာက္သြားလဲမသိေတာ့ဘူး .. ဘယ္သူ႔ကုိမွလည္း ႏႈတ္မဆက္ခဲ့မိဘူး ... (ခုႏႈတ္ဆက္မယ္ေလ “အိမ္ျပန္ၿပီေနာ္ တာ့တာ”)

မနက္က်ေတာ့ ေက်ာင္းကိုေျပးရေသးတယ္ .. အတန္းထဲမွာ အိပ္ငုိက္လုိက္တာ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ပဲ .. ဝွားးးးးးးးးးးး .... အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ ဓါတ္ပံုေတြျပန္ၾကည့္ရေတာ့လည္း ပိုေတာင္ေပ်ာ္စရာေကာင္းေနေသးလုိပဲ .. ဒါက ဘယ္နားမွာ ဘာျဖစ္လုိ႔ရိုက္လုိက္တာေလ .. ဘယ္သူရိုက္လုိက္တာေလနဲ႔ ........... ေျပာျပတဲ့ အေၾကာင္းေတြ နားေထာင္ရတဲ့ေမေမလည္း နားေတြကိုညီးေနေရာပဲ ..

သြားျဖစ္ခဲ့တဲ့ခရီးကို လုိက္ျဖစ္ခဲ့လုိ႔ အရမ္းေက်နပ္ေနမိတယ္ .. ဒီခရီးမွာ ေပ်ာ္တယ္ဆုိတာထက္ ေက်နပ္အားရတယ္ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္က ပိုမယ္ထင္ပါတယ္ .. ေနာက္မ်ား ထပ္သြားျဖစ္မယ္ဆုိရင္ နီးနီးေဝးေဝး “အိဖူး အဆင္သင့္ပဲ” ေပါ့ေနာ္ .........
(လင့္ခ္ေတြ မသိတာရွိလို႔ မထည့္လိုက္မိတာ အျပစ္မယူၾကပါနဲ႔ရွင္)