formspring.me

all u hav ta do is ASK XD http://formspring.me/eiphoonge

မိုးေရထဲက သူနဲ႔ကၽြန္မ

မုိးရြာၿပီေလ.. မုိးရြာရင္ ကၽြန္မသိပ္ေပ်ာ္တာ.. ဟိုးငယ္ငယ္ကေတာ့ (ကေလးေတြရဲ႕ ထံုးစံအတုိင္း) မုိးရြာထဲမွာ ေျပးလႊားေဆာ့.. ႀကီးျပင္းလာေတာ့ မုိးေရနဲ႔ထိခ်င္လြန္းလုိ႔ အိေျႏၵပ်က္တယ္လည္း မျဖစ္ရေအာင္ ထီးေလး ေဆာင္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေပါ့..

အဲလုိလမ္းေလွ်ာက္ရင္ သတိရတာကေတာ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းမေလးပဲ.. ေက်ာင္းမွာဆုိရင္ မိုးေရထဲ လမ္းေလွ်ာက္လုိ႔ ပိုေကာင္းတယ္.. ကၽြန္မတုိ႔ဆုိ ေက်ာင္း၀င္းထဲ ေလွ်ာက္ပတ္သြားေနတာပဲ.. အဲလို ေလွ်ာက္သြားတုိင္း သူနဲ႔ကၽြန္မနဲ႔ အၿမဲတူတူ..

ကၽြန္မကိုသူက တအားအလုိလုိက္တာ.. သူက အေလ်ာ့ေပးတတ္ေတာ့ ကၽြန္မကလည္း အႏုိင္က်င့္ စိတ္ေကာက္ နဲ႔ေပါ့.. ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္မကလည္း သူ႔ကိုခ်စ္တာ သူသိတာပါပဲ..

မိုးရြာၿပီဆုိရင္ ကၽြန္မက `မိုးရြာၿပီ သြားမယ္ေလ´လုိ႔ေခၚၿမဲ.. သူကလည္း `မလုိက္ခ်င္ဘူး´ျငင္းၿမဲ.. ႏွစ္ခါေလာက္ ေခၚလုိ႔မွမရရင္ေတာ့ ကၽြန္မကလည္း စိတ္ေကာက္ၿပီး ထြက္သြားၿမဲ.. ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ရင္ေတာ့ ေျပးလုိက္ လာတဲ့ေျခသံနဲ႔အတူ ထီးေအာက္ကို၀င္လာတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာကစပ္ၿဖဲၿဖဲ `ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္နဲ႔ သြားလုိက္ တာမ်ား ျမန္လိုက္တာ ခဏေတာင္မေစာင့္ဘူး´လို႔ အျပစ္တင္သလုိလုိ မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးသလိုလုိလုပ္ၿမဲ..

ထီးတစ္ေခ်ာင္းေအာက္မွာ ႏွစ္ေယာက္သားတူတူေဆာင္းရင္းနဲ႔ ထီးေပၚက်တဲ့ မုိးသံကိုနားေထာင္.. အခ်င္းခ်င္း ေပါက္ကရေတြေျပာ.. လက္ေတြကို ထီးအျပင္ဖက္ဆန္႔ထုတ္ရင္း မုိးစက္ေတြကိုခံစားဖူးတယ္.. ေက်ာင္းကအျပန္ ေက်ာင္းကားေပၚမွာ ကားျပတင္းေပါက္ေတြကို (အခြင့္ရွိသမွ်) အက်ယ္ဆံုးဖြင့္ရင္း သူမ်ားၿငိဳျငင္ခံဖူးတယ္.. မိုးရာသီဆုိတာ သူနဲ႔ကၽြန္မနဲ႔အတြက္ေတာ့ အမွတ္တရေတြပါပဲ..

တခါတေလ စိတ္ညစ္စရာေတြရွိရင္ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း မုိးထဲမွာပဲ မ်က္ရည္က်ခဲ့ၾကတယ္.. တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အားေပးႏွစ္သိမ့္ရင္းနဲ႔ပဲ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့တယ္.. မုိးနဲ႔တြဲလ်က္ အတူရွိခဲ့တာ ေတာ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းပါပဲ..

အခု သူ႔ကိုကၽြန္မသတိရေနတယ္.. အျပင္မွာလည္း မုိးေတြရြာေနၿပီေလ........

အေျဖေပးၿပီ

မသိရင္မွတ္ထား.... အဲ့ဆုိင္နာမည္က United Asia တဲ့ဗ်ား..... ဘာဆုိင္လဲဆိုေတာ့ကာ Electircal Showroom ပါ.. ေၾကာ္ျငာတဲ့အေနနဲ႔ Air-con ေတြ Air cooler ေတြ အျပင္မွာတပ္ျပထားတာပါ......

တကယ့္ ကပ္သီးကပ္သပ္.... XD

ေမးၾကည့္ ေျဖၾကည့္ ဟဲဟဲဟိ

ဒီေန႔ လမ္းမေတာ္ကိုေရာက္တယ္.. အစ္ကိုေတာ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔လုိ႔ႏွစ္ေယာက္သားမုန္႔စား အေအးေသာက္ရင္းနဲ႔ သူတုိ႔ရံုးနားမွာ ဆုိင္ခန္းတစ္ခန္းျပင္ေနတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာမိသြားတယ္.. အဲ့ဒိဆုိင္က ႏွစ္ထပ္ရွိတယ္.. အေပၚထပ္က ၀ရံတာမွာ Indoor တပ္တဲ့ air-con သံုးလံုးေတာင္တပ္ထားတယ္.. ဘာဆုိင္ဖြင့္မွာလဲမသိဘူးလုိ႔ ေျပာလာလုိ႔ စိတ္၀င္စားသြားတယ္.. အဲကြန္းကို အျပင္ဖက္မွာတပ္ထားတယ္ ဆုိေတာ့ စိတ္မ၀င္စားပဲေနမလားလုိ႔.. ေနာက္ၿပီး တစ္လံုးလည္းမဟုတ္ဘူး.. သံုးလံုးေတာင္ ပါလား...

ခဏတပ္ထားတာလားမသိဘူးလုိ႔ ေျပာမိေတာ့လည္း အစ္ကိုက မျဖစ္ႏုိင္ဘူး.. ဆုိင္နံရံေတြကလည္း ေဆးေတြ အက်အနသုတ္ထားၿပီးသားတဲ့.. ဆုိင္းဘုတ္ကလည္း သူျမင္ေနတဲ့အခ်ိန္တြင္းမွာေတာ့ မတပ္ရေသးဘူးတဲ့ေလ... (ဘာမ်ားပါလိမ့္ေနာ္........)

ဆုိင္ကိုၾကည့္ထားဦး.. ဘာဆုိင္လဲသိရရင္ ေျပာျပဦးေနာ္လုိ႔ ေျပာလိုက္မိၿပီး ျပန္လာၾကတယ္.. ေနာက္ေတာ့ အိမ္ျပန္ဖို႔စီးရမယ့္ ကားမွတ္တုိင္နဲ႔ နီးေနတာေၾကာင့္ အစ္ကိုက သြားၾကည့္မယ္ဆုိၿပီး သြားၾကည့္ျဖစ္တယ္... ဆိုင္နားထိေတာင္မေရာက္ေသးဘူး.. အပင္ေလးတစ္ခုေအာက္ကေန လွမ္းၾကည့္လုိက္တယ္.. အဲကြန္းသံုးလံုး အျပင္ air cooler တစ္လံုးပါ ၀ရံတာေထာင့္နားမွာေတြ႔ရျပန္တယ္.......... ဘာလုပ္တာလဲဟ အျပင္ေလာကကိုပဲ ေအးေစခ်င္လုိ႔မ်ားလား... အေတြးမ်ားစြာနဲ႔အတူ ဆုိင္အနီးသုိ႔ခ်ဥ္းကပ္အသြား..... ဒန္ဒန္႔ဒန္... ေတြ႔လုိက္ရပါၿပီ...

ကဲ ေမးၿပီ......... ဘာဆုိင္ျဖစ္မလဲ ေျပာ..... ....
(အေျဖကို ေနာက္ပို႔စ္တစ္ခုအေနနဲ႔တင္ေပးမယ္)

ကၽြန္မအတြက္ႀကိဳး

ေလာကႀကီးမွာ အသက္ရွင္ေနထုိင္ဖို႔အတြက္ စိတ္စဲြလန္းမႈ တစ္ခုခုေတာ့လုိအပ္ၿမဲတဲ့.. အဲဒါဟာ ဟုတ္တယ္လုိ႔ ကၽြန္မလက္ခံထားခဲ့တယ္.. ကၽြန္မနဲ႔ ဒီကမာၻႀကီးကို ဆက္စပ္ထားေပးတဲ့ အရာေတြမွအမ်ားႀကီးပဲ.. ကၽြန္မခ်စ္ရတဲ့လူေတြ.. ကၽြန္မတပ္မက္တဲ့ အရာဝတၳဳေတြ.. ကၽြန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ေလာဘေတြ.. ကိုယ္တုိင္မဖန္တီးရေသးတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕စိတ္ကူးယဥ္ဘဝေသးေသးေလး... အသက္ရွင္ရပ္တည္မႈဆိုတာကို ကၽြန္မမက္ေမာတယ္.. ေသခ်ာတယ္ ကၽြန္မမေသခ်င္ေသးဘူး..

အဲဒါေတြကုိပဲ စဥ္းစားေတြးေနရင္း ေနထုိင္လာတာ မၾကာေသးပါဘူး.. တိတိက်က်ေျပာရရင္ ကိစၥ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို (အနည္းငယ္) ေလးနက္စြာစဥ္းစားတတ္လာတာ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္ကမွရွင့္.. ကၽြန္မေလ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတိထားၿပီး အရင္လို နေမာ္နမဲ့မျဖစ္ေအာင္ေနတယ္.. အဲလုိ သတိထားလြန္းအားႀကီးလုိ႔လား မသိဘူး.. ေနရထုိင္ရတာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႀကီးျဖစ္လာတယ္.. အဲလိုလည္း မျဖစ္ခ်င္ဘူးေလ.. နည္းနည္းေလာက္ေလွ်ာ့ၿပီး ေနၾကည့္တယ္.. သက္သာသလုိေတာ့ရွိေပမယ့္ အာရံုစူးစုိက္မႈမွာ အားနည္းသြားျပန္ေရာ..

သူ႔ကိုယ္သူ အသက္ ၃၀ အရြယ္ေလာက္ရင္ ဘာမွမရွိေလာက္ေတာ့ဘူးလုိ႔ ေျပာေနတဲ့သူနဲ႔ ကၽြန္မစကားေျပာမိတယ္.. အသက္ ၃၀ ေလာက္ဆုိ ေသရင္ေသ မေသရင္ပ်က္စီးၿပီတဲ့.. သူ႔ဘဝမွာ ဘာမွလုပ္ခ်င္တာ ျဖစ္ခ်င္တာမရွိဘူးေျပာတယ္.. အဲဒါဟာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ လံုးဝမျဖစ္ႏုိင္ဘူး.. ကၽြန္မလုပ္ဖူးခ်င္တာေတြ ျဖစ္ခ်င္တာေတြက တပံုတပင္.. ဘာမွႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ မဟုတ္ေပမယ့္ ကၽြန္မအတြက္ အိပ္မက္ေတြအမ်ားႀကီး..

ဘာကိုမွအေရးမႀကီးဘူးလုိ႔ ခံယူထားတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆုိၿပီး သူ႔ဘဝႀကီးကိုသူ လႊတ္ထားလုိက္တာလား.. သိပ္ေတာ့နားမလည္ႏုိင္ဘူး.. အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကံဳရတဲ့အခါမ်ဳိးမွာ သူမေၾကာက္ဘူးလားဟင္.. နည္းလမ္းေတြ ထြက္ေပါက္ေတြေရာ သူတို႔ရွာၾကပါ့ဦးမလား.. ဒုကၡေရာက္ရင္ သူတို႔ဘယ္လုိတံု႔ျပန္မလဲ.. ေသရင္လည္း ေသပါေစေတာ့ဆုိၿပီး ဒီတုိင္းငုတ္တုတ္ထုိင္ေနမလား..

ေလာကႀကီးမွာ ေနခ်င္စရာေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူးဆုိတာ ကို္ယ့္အေတြးနဲ႔ ကိုယ္လက္ခံႏုိင္တဲ့ အေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္ေနာ္.. ကၽြန္မေတာ့ အသက္ ၃၀ မေျပာနဲ႔.. အသက္ ၆၀ ေလာက္ထိ ေလာဘေတြရွိဦးမယ္ ထင္တယ္.. အဟုတ္ေျပာတာပါ

ကၽြန္မအတြက္ အသက္ရွင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆက္ထားေပးတဲ့ ႀကိဳးေတြရွိေနေသးတယ္.. ရွိလည္းရွိဦးမွာပဲ.. AVATOR ထဲကလုိဆုိရင္ေတာ့ Tsahaylu (ဆာေဟးလူး) ေတြရွိေနတယ္ေပါ့ေနာ္...
(( Tsahayl ရဲ႕တကယ့္ဆုိလုိရင္းကေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘူး.. ကၽြန္မက တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုကို ဆက္စပ္လုိက္တဲ့ျဖစ္ရပ္ကုိပဲ ေျပာခ်င္တာပါ.. ေျပာရရင္ေတာ့ ပါးစပ္ထဲရွိရာ ထည့္ေရးလုိ္က္တဲ့သေဘာ အဟက္ =P ))