အျပာေရာင္စာအုပ္

ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ခဲ့သင့္ပါဘူး
ဒါမွမဟုတ္ ျဖစ္သင့္တာလား
ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့
ငါက စာမ်က္ႏွာအသစ္ကုိ
စလွန္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနျပန္ၿပီ
ကိုယ့္ကုိကုိယ္ တီးတုိးႏွစ္သိမ့္ရင္း
အတိတ္ကိုအတိတ္မွာထားဖုိ႔ႀကိဳးစား
အဲဒိ “ခဏ” ဆုိတဲ့အခ်ိန္ေတြ
ငါသိေနတာ ဒီမွာတစ္ခုက
ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႕မိတဲ့အခ်ိန္ေတြ
သိပ္ကုိခမ္းနားခဲ့ပါတယ္ကြယ္
ရြတ္မိေနတဲ့မင္းနာမည္တစ္ခုကိုက
ေတးသြားေတြကိုေတာင္ ရပ္တန္႔ေစခဲ့တာ
ၾကည့္လုိက္တဲ့အၾကည့္ေၾကာင့္
အရာရာ ေဝရီမႈန္မႈိင္း
မင္းရဲ႕ျဖစ္တည္မႈတစ္ခုနဲ႔တင္ ငါျပည့္စံုေနခဲ့တာ
ဒါေၾကာင့္ ငါေျပာမယ္
ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္
ငါကအားနည္းသူတစ္ေယာက္ဆုိတာသိတယ္
မင္းနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ဘာမွခံႏိုင္ရည္မရွိတာ
လွပဖူးပြင့္လာမယ့္မင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ပဲ
စြန္႔လႊတ္လုိက္ေတာ့မယ္
အားလံုးေျပာင္းလဲပါေစေတာ့လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း
ငါဟာလည္းေပ်ာက္ဆံုးၿပီး
နစ္မြန္းေန တစ္ေယာက္တည္း
သိပ္သည္းလြန္းတဲ့ အေမွာင္ထုထဲမွာ
ငါ ငါကိုယ္တုိင္မွာလည္း အမွန္တရားပ်က္ျပယ္
အမွန္တရားဟာ အလင္းတစ္ခုျဖစ္လာရင္
တစ္ကိုယ္တည္းလင္းပါေစ .......

(သူငယ္ခ်င္းရဲ႕စာတစ္ပုဒ္ကို ျပန္ေရးထားတာပါ .. ဘာသာျပန္လိုက္ေတာ့ ကဗ်ာလိုလုိ စာလုိလုိ ဘာဂလိုတုိတုိျဖစ္သြားတယ္)