မိုးေရထဲက သူနဲ႔ကၽြန္မ

မုိးရြာၿပီေလ.. မုိးရြာရင္ ကၽြန္မသိပ္ေပ်ာ္တာ.. ဟိုးငယ္ငယ္ကေတာ့ (ကေလးေတြရဲ႕ ထံုးစံအတုိင္း) မုိးရြာထဲမွာ ေျပးလႊားေဆာ့.. ႀကီးျပင္းလာေတာ့ မုိးေရနဲ႔ထိခ်င္လြန္းလုိ႔ အိေျႏၵပ်က္တယ္လည္း မျဖစ္ရေအာင္ ထီးေလး ေဆာင္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေပါ့..

အဲလုိလမ္းေလွ်ာက္ရင္ သတိရတာကေတာ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းမေလးပဲ.. ေက်ာင္းမွာဆုိရင္ မိုးေရထဲ လမ္းေလွ်ာက္လုိ႔ ပိုေကာင္းတယ္.. ကၽြန္မတုိ႔ဆုိ ေက်ာင္း၀င္းထဲ ေလွ်ာက္ပတ္သြားေနတာပဲ.. အဲလို ေလွ်ာက္သြားတုိင္း သူနဲ႔ကၽြန္မနဲ႔ အၿမဲတူတူ..

ကၽြန္မကိုသူက တအားအလုိလုိက္တာ.. သူက အေလ်ာ့ေပးတတ္ေတာ့ ကၽြန္မကလည္း အႏုိင္က်င့္ စိတ္ေကာက္ နဲ႔ေပါ့.. ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္မကလည္း သူ႔ကိုခ်စ္တာ သူသိတာပါပဲ..

မိုးရြာၿပီဆုိရင္ ကၽြန္မက `မိုးရြာၿပီ သြားမယ္ေလ´လုိ႔ေခၚၿမဲ.. သူကလည္း `မလုိက္ခ်င္ဘူး´ျငင္းၿမဲ.. ႏွစ္ခါေလာက္ ေခၚလုိ႔မွမရရင္ေတာ့ ကၽြန္မကလည္း စိတ္ေကာက္ၿပီး ထြက္သြားၿမဲ.. ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ရင္ေတာ့ ေျပးလုိက္ လာတဲ့ေျခသံနဲ႔အတူ ထီးေအာက္ကို၀င္လာတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာကစပ္ၿဖဲၿဖဲ `ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္နဲ႔ သြားလုိက္ တာမ်ား ျမန္လိုက္တာ ခဏေတာင္မေစာင့္ဘူး´လို႔ အျပစ္တင္သလုိလုိ မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးသလိုလုိလုပ္ၿမဲ..

ထီးတစ္ေခ်ာင္းေအာက္မွာ ႏွစ္ေယာက္သားတူတူေဆာင္းရင္းနဲ႔ ထီးေပၚက်တဲ့ မုိးသံကိုနားေထာင္.. အခ်င္းခ်င္း ေပါက္ကရေတြေျပာ.. လက္ေတြကို ထီးအျပင္ဖက္ဆန္႔ထုတ္ရင္း မုိးစက္ေတြကိုခံစားဖူးတယ္.. ေက်ာင္းကအျပန္ ေက်ာင္းကားေပၚမွာ ကားျပတင္းေပါက္ေတြကို (အခြင့္ရွိသမွ်) အက်ယ္ဆံုးဖြင့္ရင္း သူမ်ားၿငိဳျငင္ခံဖူးတယ္.. မိုးရာသီဆုိတာ သူနဲ႔ကၽြန္မနဲ႔အတြက္ေတာ့ အမွတ္တရေတြပါပဲ..

တခါတေလ စိတ္ညစ္စရာေတြရွိရင္ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း မုိးထဲမွာပဲ မ်က္ရည္က်ခဲ့ၾကတယ္.. တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အားေပးႏွစ္သိမ့္ရင္းနဲ႔ပဲ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့တယ္.. မုိးနဲ႔တြဲလ်က္ အတူရွိခဲ့တာ ေတာ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းပါပဲ..

အခု သူ႔ကိုကၽြန္မသတိရေနတယ္.. အျပင္မွာလည္း မုိးေတြရြာေနၿပီေလ........