ေခါင္းကုိက္ေသာည

အိပ္မေပ်ာ္ဘူး အိပ္မေပ်ာ္ဘူး.. စိတ္ေတြဆင္းရဲလုိက္တာ... ကိုက္ေနတဲ့ ေခါင္းတစ္ျခမ္းကလည္း အညွာအတာ ကင္းမဲ့စြာျဖင့္ တစစ္စစ္ထုိးလာျပန္သည္.. ထထုိင္လိုက္မိေတာ့လည္း နားထင္တြင္ ေသြးေဆာင့္သည့္ တဒိတ္ဒိတ္ဒဏ္ကို ခံရသည္.. ေသြးေဆာင့္တာ သက္သာပါေစရယ္လို႔ အိပ္ေနေတာ့လည္း လူက မူးေနာက္ေနာက္... ဘုရားဘုရား ဘယ္လုိေနရမွာပါလိမ့္ေနာ္... အခံရခက္စြာ နာက်င္ေနေသာေခါင္းကို သက္သာေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမွာလဲ...

အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေဆးေသာက္လုိက္ေသာ္လည္း ေခါင္းကိုက္ကသက္သာမသြား.. ဒါဆုိလည္း အိပ္လိုက္ရင္ေကာင္းသြားမွာပဲဟု ေတြးကာ အိပ္ရာဝင္ျပန္ေတာ့လည္း အိပ္လို႔မေပ်ာ္ႏို္င္.. မီးကလည္း ပ်က္ပ်က္ႏွင့္ ဘာလုပ္ရမလဲ.. မီးလာရင္လည္း အေခြၾကည့္ႏုိင္သည္.. အေခြသစ္ေတြဝယ္လာခဲ့ၿပီးမွ မီးကလည္း ပံုမွန္မလာေတာ့ေပ.. ၾကည္ၾကည္လင္လင္ရွိရင္ေတာ့ ဝရံတာထြက္ၿပီး ဂစ္တာတီးခ်င္တီးႏုိင္သည္.. ငါးထပ္အျမင့္တုိက္ေပၚကေန ေအာက္မွာသြားလာလႈပ္ရွားေနသူမ်ားကို ေငးေမာေနႏုိင္သည္.. သို႔မဟုတ္လည္း ေအာက္ဆင္းသြားၿပီး အနီးရွိ စူပါမားကတ္တြင္ ထပ္ဝယ္ရန္ လုိအပ္ေနေသာ စားစရာပစၥည္းမ်ား သြားဝယ္ႏုိင္ေသးသည္..

ေခါင္းကိုက္ေနသူအဖုိ႔ ေလာကႀကီးမွာလုပ္စရာ အဲ့ေလာက္ရွားသလားကြယ္..

ေနာက္ေတာ့လည္း ေခါင္းအံုးေပၚ ေခါင္းခ်ကာ တစ္ခုခုကို စူးစူးစိုက္စုိက္ေတြးမိဖုိ႔ ႀကိဳးစားမိသည္.. ေငြရၿပီ သင္တန္းသြားအပ္ရမယ္.. သင္တန္းက ေျခာက္နာရီမွၿပီးမယ္ဆုိေတာ့ ညစာတစ္ခါတည္းစားၿပီး အိမ္ျပန္လာရမလား.. အလုပ္ကေန သင္တန္းကိုသြားရမယ္ဆုိေတာ့ ထမင္းစားၿပီးမွ ျပန္လာရင္ ခုႏွစ္နာရီ ေလာက္ေတာ့ရွိၿပီပဲ.. ၿငီးစီစီႀကီးေတာ့ျဖစ္ေနမွာ.. အိမ္မွာေရမိုးခ်ဳိးၿပီးမွ ထမင္းကုိ အနီးအနားကဆုိင္မွာ ျဖစ္သလုိစားတာပဲေကာင္းပါတယ္.. ကိုယ္ကေရခဏခဏခ်ဳိးတတ္သူမို႔ တစ္ေန႔လံုးေနထားသည့္ အဝတ္အစားျဖင့္ ညခုႏွစ္နာရီထိမေနႏိုင္ပါ..

ဒီသင္တန္းလည္း အက်ဳိးမေပးတဲ့သင္တန္း.. ဒီက certificate ေလးရမွ အလုပ္တြင္ ပုိအဆင္ေျပႏုိင္မည္မို႔ ကိုယ္သည္းခံထားပါသည္.. သင္တန္းက တက္ရဖို႔အလြန္ခဲယဥ္းလွသည္.. ဒီသင္တန္းက စာေမးပြဲေျဖၿပီးရင္ ရာထူးတုိးကာ ကို္ယ္ဂ်ပန္ကို ေရာက္သြားႏုိင္ေခ်ရွိပါသည္.. အလုပ္အေၾကာင္းေတြးလုိက္ရံုျဖင့္ နားထင္တြင္ တဒိတ္ဒိတ္ျဖင့္ က်ယ္ေလာင္လာျပန္သည္.. အရင္ေခါင္းကုိက္လွ်င္ ကိုယ္ဘာလုပ္တာပါလိမ့္..

ယခင္ကေတာ့ အိမ္တြင္ေနရေသာ ဒီလုိညခ်မ္းအခ်ိန္မ်ဳိးေလးသည္ သာယာလွသည္.. ကိုယ့္ခ်စ္သူက တစ္ခါတစ္ခါ အိမ္နားကိုလာကာ ညစာအတူလာစားတတ္သည္.. လူရႈပ္ရႈပ္လမ္းမေပၚမွာ ကိုယ့္လက္ကို တဲြထားၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ရတာကို ကိုယ့္ခ်စ္သူကႏွစ္ၿခိဳက္လွပါသည္.. လူခ်င္းမေတြ႔ျဖစ္သည့္အခါ ကုိယ့္ဆီကို အခ်ိန္မွန္ဖုန္းဆက္သည္.. တစ္ေနကုန္အလုပ္ထဲမွအေၾကာင္းေတြကုိ ေျပာျပရင္ဖြင့္ရင္း သူ႕အသံေလးျဖင့္ ေႏြးေထြးစြာအိပ္ရာဝင္ေလ့ရွိသည္.. အခုေတာ့ ကုိယ္လည္းခ်စ္သူႏွင့္ေဝးခဲ့ရၿပီ.. သူမရွိလည္း ေန႔စဥ္ဘဝမွာ ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ ဗလာျဖစ္ေနေသာစိတ္ကိုေတာ့ အံ့ၾသမိသည္..

I-Pod ထုတ္ၿပီး ဂ်ပန္စကားေျပာေလ့က်င့္ၾကည့္သည္.. အရာအားလံုးကုိ ေမ့သလုိလုိျဖစ္သြားေသာ္လည္း နားထင္မွ တဒိတ္ဒိတ္သံကို ခံစားမိေနေသးသည္.. ဒီေခါင္းကိုက္က ေပ်ာက္ဦးမွာလား.. ကုိယ္အိပ္သင့္ေနၿပီ.. ႀကိဳးစားၿပီး အိပ္လုိက္ဖုိ႔ေတာ့ သင့္ၿပီ.. I-Pod ကုိသိမ္းလုိက္ၿပီး အိပ္ရာထဲတြင္ လွဲေနလိုက္သည္.. ညက ပူလုိက္တာေနာ္.. ေဆာင္းညတစ္ညေပမယ့္ သူ႔ဂုဏ္သတိၱနဲ႔ မျပည့္စံုလုိက္တာ.. ဒီေန႔က်မွ အခ်ိန္ေတြကလည္း ကုန္တာေႏွးလြန္းသည္.. အိပ္ခ်ိန္ေရာက္လာၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ ဘာမွေတြးေနစရာမလုိေတာ့ဘူးေလ..

ေမေမ.. ေမေမ့ကို သတိရလုိက္တာ.. ေမေမဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္နားထင္နားမွာ ပရုတ္ဆီေလးလိမ္းေပးၿပီး သာသာယာယာႏွိပ္နယ္ေပးမွာပဲ.. ၿပီးရင္ေတာ့ အိပ္ဖို႔တုိက္တြန္းလိမ့္မည္.. ေဖေဖဆုိရင္ေတာ့ ငယ္ငယ္ ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေခါင္းကိုက္တတ္ေနရတာလဲ.. ဒီလုိအေျပာမ်ဳိးၾကားရမည္.. ဘုရားဘုရား မိသားစုႏွင့္ ေနရသည့္ဘဝမွာ အင္မတန္ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတာပါလား.. အထူးသျဖင့္ ကုိယ့္ကိုခ်စ္ၾကေသာ မိဘမ်ားႏွင့္ေပါ့..

အခုေတာ့ တုိက္ခန္းေလးထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း.. ဘယ္သူမွမရွိဘူး.. ပူေလာင္ အထီးက်န္ စိတ္ညစ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ဒီအခန္းထဲမွာ ကို္ယ္တစ္ေယာက္တည္းရယ္.. ေနာက္လက်ရင္ေတာ့ အလုပ္က ကို္္ယ့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ တူတူေနဖို႔ ႀကိဳးစားဦးမယ္.. ဒါဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္းေနရထုိင္ရတာ ပိုသက္သာမလားကြယ္.. အေဖာ္ တစ္ေယာက္ရွိေတာ့ ဘယ္လုိေျပာေျပာေကာင္းတာေပါ့.. သူေရာ ကုိယ္နဲ႔ေနခ်င္ပါ့မလား.. ကို္ယ္က အလုပ္ထဲမွာလည္း အလုပ္ကိစၥမဟုတ္လွ်င္ တစ္ေယာက္တည္း သီးသီးသန္႔သန္႔ေနေလ့ရွိခဲ့တာ.. သူတို႔ေတြ ကိုယ့္ကိုမုန္းၾကမလား.. ကို္ယ့္ခ်စ္သူက ကိုယ္လူမႈဆက္ဆံေရးညံ႕ဖ်င္းလွသည္ဟု မၾကာခဏေဝဖန္ခဲ့ဖူးတာ.. ကုိယ္က ေခါင္းမာစြာျဖင့္ “မင္းရွိတာေတာင္ ကိုယ္ကတစ္ျခားလူလိုဦးမွာလား” လို႔ျပန္ေျပာခဲ့သည္.. သူေျပာတာမွန္သည္.. ကုိယ္က လူမႈဆက္ဆံေရးအလြန္ညံ႕ဖ်င္းပါသည္..

ကုိယ့္ခ်စ္သူသည္ ကိုယ့္ကုိအလြန္ခ်စ္ခဲ့ပါသည္.. ေနာက္ေတာ့လည္း ကို္ယ့္အတၱေၾကာင့္ပဲ ကိုယ္အနားကေန သူထြက္သြားသည္.. ကိုယ္တုိင္ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည့္လမ္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကုိယ္ေနာင္တမရပါ.. ေနာင္တမရေသာ္ လည္း သူ႕ကုိလြမ္းလွသည္.. ဒီခ်ိန္ဆို သူဘာလုပ္ေနမလဲမသိ.. ေမေမေရာ ဘာလုပ္ေနမလဲ.. အငယ္ေလးေတြ ေရာ စာက်က္ေနမလား.. ဘယ္လုိပင္ အေတြးမ်ားျဖင့္ ေခါင္းကိုက္ျခင္းကုိ ဖုံးကြယ္ထားထား သက္သာမသြားပါ.. စိတ္ညစ္လွၿပီ..

စိတ္ညစ္လွၿပီဟု ေတြးလုိက္မိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ကိုယ္မ်က္ရည္ဝဲလာသည္.. ဘာအတြက္လည္းမသိ.. ရည္းစားနဲ႔ကဲြလုိ႔ပဲလား.. အိမ္ကိုလြမ္းလုိ႔လား.. အလုပ္အဆင္မေျပမွာ ေၾကာက္သည္လား.. ေခါင္းကိုက္သည့္ အတြက္လား.. အားလံုးအတြက္ေပါင္းၿပီး ကိုယ္ငုိခ်လုိက္မိပါသည္... ငုိၿပီးရင္ေတာ့ ကိုယ္အိပ္ေပ်ာ္တန္ ေကာင္းပါရဲ႕....။