ဒီေပၚကိုတက္ခဲ့ေလ ......။ လူေတြနဲ႔ေဝးေလ ေကာင္းေလပဲ။ အျမင့္ကိုတက္ေတာ့ ပ်ံရတာပုိလြယ္တယ္တဲ့ ..။ ေျပာၾကတယ္ ။ ငါလိပ္ျပာတစ္ေကာင္ ျဖစ္ခ်င္လာတယ္ .. ေပါ့ပါးစြာနဲ႔ ပ်ံဝဲလို႔ရမယ့္ ဘာကိုမွအားမကိုးပဲ ထြက္သြားရမယ့္ခရီးတစ္ခုေလာက္ ငါ့အိတ္ကပ္ထဲကို ထည့္ေပးပါ ....။ ေကာင္းကင္ေပၚကေန ျဖန္႔ႀကဲစရာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ (ငါပိုင္သမွ်) ႀကဲျဖန္႔ေပးခဲ့မွာပါ ..။ သာယာဖြယ္ခရီးတစ္ခုေလာက္ ငါ့အိတ္ကပ္ထဲ ထည့္ေပးပါကြယ္ .... ဘယ္သူ႔ကိုမွမလုိဘူးဆုိတာေတာ့ ထည့္မေျပာေတာ့ပါဘူးေနာ္ ..
မနက္ျဖန္ေတြမွာ ငါလိပ္ျပာတစ္ေကာင္ျဖစ္ရင္ျဖစ္ေနမယ္ ..... ပန္းပြင့္ကေတာ့ ေမာင္းမထုတ္ေလာက္ပါဘူး ..။ ခက္တာက ငါပဲ ... ငါကလိပ္ျပာအနက္တစ္ေကာင္ေလ ... ။ တခါတေလေတာ့လည္း ေျမပံုအမွားႀကီးနဲ႔ ခရီးသြားလို႔ ... ။ လူေတြကလည္း ရီရတယ္ ... လိပ္ျပာေတြလိုက္ဖမ္းေနလိုက္ၾကတာ .... ။ လိပ္ျပာဖမ္းတဲ့ ပိုက္ကြန္ႀကီးထမ္းၿပီး ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့လူေတြလည္းရွိရဲ႕ ...။ ငါစဥ္းစားေနတာက အင္း ... ေရာင္စံုလိပ္ျပာေတြ ဖမ္းၿပီး အိမ္ထဲထည့္ထားလို႔ရရင္ေကာင္းမယ္ ...။ တစ္အိမ္လံုး ေရာင္စံုလက္လက္ထလုိ႔ေပါ့ ..။
ပုလင္းထဲက ကဗ်ာေတြကလည္း ငုိေနတယ္ ...။ ငါ့ပုလင္းေလးလည္း ေရေတြရႊဲေနေတာ့တာေပ့ါ ။ ေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ့ကဗ်ာေတြ ... ကိုက္စားပစ္ဖုိ႔ပဲေကာင္းေတာ့တယ္ ။ လိပ္ျပာက ပုလင္းေပၚမွာနားခိုေနတယ္ .. သူဘာကိုေစာင့္ေနတာလဲ ..... ပုလင္းထဲလာစုိက္မယ့္ ပန္းကိုေမွ်ာ္ေနတာလား ..။ ေမွ်ာ္မေနနဲ႔ .. ပန္းပြင့္မယ့္ေန႔ကေဝးေသးတယ္ .....။ မ်က္ႏွာက်က္ေပၚ ပ်ံ႕လြင့္သြားတဲ့မီးခုိးေငြ႔ေတြ ဘယ္ကထြက္ေနတာလဲ ... ငါမီးေလာင္ေနၿပီလား ...။ ဟာ ဒုကၡပဲ ..။ ေအာ္ သိပ္ေတာ့ပူစရာမလိုပါဘူး ... ဟိုဖက္လမ္းကူးလုိက္ရင္ ၿငိမ္းသြားမွာေပါ့ကြာ .. ။ ပင္ေတာ့ပင္ပန္းတာေပါ့ .. ငါကေတာ့ မ်ဥ္းက်ားကေန စနစ္တက် ျဖတ္ကူးတတ္တဲ့ ေကာင္လည္းမဟုတ္ပါဘူး ... ဒါေပမယ့္ ကူးတဲ့လူေတြက်ေတာ့လည္း ကူးေနတာပဲ ... ။
ဒီခ်ိန္ဆို ေတာင္ကုန္းေလးေတြေပၚကို ေနေရာင္ကျဖာက်လုိ႔ .. တိမ္ေတြကလည္းေတာက္ၿပီး ညေနတစ္ခုလံုး လိေမၼာ္ေရာင္ထေနမွာ .... တိမ္ေတြကို တစ္စစီလုိက္ေကာက္ရဦးမယ္ .... ထီးတစ္ေခ်ာင္း လက္ေကာက္ဝတ္မွာခ်ိတ္ၿပီး အပိုင္းအစေတြလိုက္ေကာက္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုေတ႔ြရင္ ေက်ာ္သြားလုိက္ ... သူခရီးထြက္ဦးမွာ ... ။ လိပ္ျပာအနက္တစ္ေကာင္ ပုခံုးေပၚတင္ၿပီး မွားယြင္းေျမပံုတစ္ခုနဲ႔ အစိမ္းေရာင္တိမ္တစ္စိတ္ကို အိပ္ကပ္ထဲထုိးထည့္ ... ၿပီးရင္ေတာ့ စိတ္ရူးနဲ႔ေလွ်ာက္သြား ..... ။ ညေနခင္းတိမ္မ်ား အေရာင္ေတာက္ေနသည္ကုိၾကည့္ရင္း မနာလုိျဖစ္ေနသည္မွာ သူတစ္ေယာက္ပဲရွိမယ္ ထင္ပါတယ္ .. ။
ကဗ်ာေလးရြတ္လို႔ အိပ္ကပ္ထဲက ရထားလက္မွတ္ေလးတစ္ခုကို ခဏခဏထုတ္ၾကည့္ .. ဘူတာရုံေရာက္ရင္ ရထားလာမလား နားစြင့္ ..။ ဒီဘူတာအေဟာင္းထဲမွာ သူတစ္ေယာက္တည္းရယ္ ... ေနာက္ေတာ့ သံလမ္းေတြေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး အိမ္ဆုိတာႀကီးဆီျပန္လာ ... ။ ဒီလူကလည္း ရီရတယ္ ..။ မလာမယ့္ ရထားကို ေမွ်ာ္လို႔ ..... ။
ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကို ဖြာရႈိက္ေနရင္းနဲ႔ သူကေရကန္ကိုၾကည့္ေနတယ္ .. မီးမေလာင္တဲ့ ကိုယ္ခႏၶာကေန အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထြက္လုိ႔ပဲ ... လေရာင္ကိုေမွ်ာ္ေနေပမယ့္ ၾကယ္ေတြပဲစံုလာတယ္ ...။ သူ႔လိပ္ျပာေလးက လက္ေပၚမွာလာနားတယ္ ..။ ေဆးလိပ္မီးပူေတာ့မွာပဲကြာ .... လိပ္ျပာေလးပ်ံသန္းသြားရာကို လိုက္ၾကည့္မိေတာ့ ကမာၻအသစ္တစ္ခုခုကို ေဝေဝဝါးဝါးျမင္မိသလိုလို ..။ ပန္းခင္းႀကီးထဲက အိမ္လွလွတစ္လံုး ကိုျမင္မိသလိုလုိ ...။ ေအာ္ ငါ့လိပ္ျပာျပန္မလာပါလား ..။ ပန္းပြင့္ေတြဆီကို ထြက္သြားၿပီေလ .... ငါ့ကမာၻမွာက ပန္းေတြမပြင့္ေတာ့ဘူးပဲ ..။ ထြက္သြားလုိက္ပါ လိပ္ျပာငယ္ .....။ တစ္ေန႔ေတာ့ ငါ့ဘူတာမွာ ရထား ဆုိက္လာဦးမွာပါကြယ္ ...။
သူ႔ကမာၻမွာ အရာအားလံုးကုိေပါင္းစည္းလုိက္ေသာအခါ အမွားမ်ားကုိရရွိလာသည္ .. ဘဝကေလးသည္ ေနခ်င္စဖြယ္မရွိ ေျခာက္ေသြ႔လ်က္သာ .. ။ ဘူတာကိုမဆုိက္ေသးတဲ့ ရထားေပၚမွာ ေမာင္းမထုတ္မယ့္ ပန္းပြင့္ကုိပဲ ေမွ်ာ္ေနေတာ့ လိပ္ျပာလည္း ေမာၿပီေပါ့ကြယ္ .. ။
မနက္ျဖန္ေတြမွာ ငါလိပ္ျပာတစ္ေကာင္ျဖစ္ရင္ျဖစ္ေနမယ္ ..... ပန္းပြင့္ကေတာ့ ေမာင္းမထုတ္ေလာက္ပါဘူး ..။ ခက္တာက ငါပဲ ... ငါကလိပ္ျပာအနက္တစ္ေကာင္ေလ ... ။ တခါတေလေတာ့လည္း ေျမပံုအမွားႀကီးနဲ႔ ခရီးသြားလို႔ ... ။ လူေတြကလည္း ရီရတယ္ ... လိပ္ျပာေတြလိုက္ဖမ္းေနလိုက္ၾကတာ .... ။ လိပ္ျပာဖမ္းတဲ့ ပိုက္ကြန္ႀကီးထမ္းၿပီး ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့လူေတြလည္းရွိရဲ႕ ...။ ငါစဥ္းစားေနတာက အင္း ... ေရာင္စံုလိပ္ျပာေတြ ဖမ္းၿပီး အိမ္ထဲထည့္ထားလို႔ရရင္ေကာင္းမယ္ ...။ တစ္အိမ္လံုး ေရာင္စံုလက္လက္ထလုိ႔ေပါ့ ..။
ပုလင္းထဲက ကဗ်ာေတြကလည္း ငုိေနတယ္ ...။ ငါ့ပုလင္းေလးလည္း ေရေတြရႊဲေနေတာ့တာေပ့ါ ။ ေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ့ကဗ်ာေတြ ... ကိုက္စားပစ္ဖုိ႔ပဲေကာင္းေတာ့တယ္ ။ လိပ္ျပာက ပုလင္းေပၚမွာနားခိုေနတယ္ .. သူဘာကိုေစာင့္ေနတာလဲ ..... ပုလင္းထဲလာစုိက္မယ့္ ပန္းကိုေမွ်ာ္ေနတာလား ..။ ေမွ်ာ္မေနနဲ႔ .. ပန္းပြင့္မယ့္ေန႔ကေဝးေသးတယ္ .....။ မ်က္ႏွာက်က္ေပၚ ပ်ံ႕လြင့္သြားတဲ့မီးခုိးေငြ႔ေတြ ဘယ္ကထြက္ေနတာလဲ ... ငါမီးေလာင္ေနၿပီလား ...။ ဟာ ဒုကၡပဲ ..။ ေအာ္ သိပ္ေတာ့ပူစရာမလိုပါဘူး ... ဟိုဖက္လမ္းကူးလုိက္ရင္ ၿငိမ္းသြားမွာေပါ့ကြာ .. ။ ပင္ေတာ့ပင္ပန္းတာေပါ့ .. ငါကေတာ့ မ်ဥ္းက်ားကေန စနစ္တက် ျဖတ္ကူးတတ္တဲ့ ေကာင္လည္းမဟုတ္ပါဘူး ... ဒါေပမယ့္ ကူးတဲ့လူေတြက်ေတာ့လည္း ကူးေနတာပဲ ... ။
ဒီခ်ိန္ဆို ေတာင္ကုန္းေလးေတြေပၚကို ေနေရာင္ကျဖာက်လုိ႔ .. တိမ္ေတြကလည္းေတာက္ၿပီး ညေနတစ္ခုလံုး လိေမၼာ္ေရာင္ထေနမွာ .... တိမ္ေတြကို တစ္စစီလုိက္ေကာက္ရဦးမယ္ .... ထီးတစ္ေခ်ာင္း လက္ေကာက္ဝတ္မွာခ်ိတ္ၿပီး အပိုင္းအစေတြလိုက္ေကာက္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုေတ႔ြရင္ ေက်ာ္သြားလုိက္ ... သူခရီးထြက္ဦးမွာ ... ။ လိပ္ျပာအနက္တစ္ေကာင္ ပုခံုးေပၚတင္ၿပီး မွားယြင္းေျမပံုတစ္ခုနဲ႔ အစိမ္းေရာင္တိမ္တစ္စိတ္ကို အိပ္ကပ္ထဲထုိးထည့္ ... ၿပီးရင္ေတာ့ စိတ္ရူးနဲ႔ေလွ်ာက္သြား ..... ။ ညေနခင္းတိမ္မ်ား အေရာင္ေတာက္ေနသည္ကုိၾကည့္ရင္း မနာလုိျဖစ္ေနသည္မွာ သူတစ္ေယာက္ပဲရွိမယ္ ထင္ပါတယ္ .. ။
ကဗ်ာေလးရြတ္လို႔ အိပ္ကပ္ထဲက ရထားလက္မွတ္ေလးတစ္ခုကို ခဏခဏထုတ္ၾကည့္ .. ဘူတာရုံေရာက္ရင္ ရထားလာမလား နားစြင့္ ..။ ဒီဘူတာအေဟာင္းထဲမွာ သူတစ္ေယာက္တည္းရယ္ ... ေနာက္ေတာ့ သံလမ္းေတြေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး အိမ္ဆုိတာႀကီးဆီျပန္လာ ... ။ ဒီလူကလည္း ရီရတယ္ ..။ မလာမယ့္ ရထားကို ေမွ်ာ္လို႔ ..... ။
ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကို ဖြာရႈိက္ေနရင္းနဲ႔ သူကေရကန္ကိုၾကည့္ေနတယ္ .. မီးမေလာင္တဲ့ ကိုယ္ခႏၶာကေန အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထြက္လုိ႔ပဲ ... လေရာင္ကိုေမွ်ာ္ေနေပမယ့္ ၾကယ္ေတြပဲစံုလာတယ္ ...။ သူ႔လိပ္ျပာေလးက လက္ေပၚမွာလာနားတယ္ ..။ ေဆးလိပ္မီးပူေတာ့မွာပဲကြာ .... လိပ္ျပာေလးပ်ံသန္းသြားရာကို လိုက္ၾကည့္မိေတာ့ ကမာၻအသစ္တစ္ခုခုကို ေဝေဝဝါးဝါးျမင္မိသလိုလို ..။ ပန္းခင္းႀကီးထဲက အိမ္လွလွတစ္လံုး ကိုျမင္မိသလိုလုိ ...။ ေအာ္ ငါ့လိပ္ျပာျပန္မလာပါလား ..။ ပန္းပြင့္ေတြဆီကို ထြက္သြားၿပီေလ .... ငါ့ကမာၻမွာက ပန္းေတြမပြင့္ေတာ့ဘူးပဲ ..။ ထြက္သြားလုိက္ပါ လိပ္ျပာငယ္ .....။ တစ္ေန႔ေတာ့ ငါ့ဘူတာမွာ ရထား ဆုိက္လာဦးမွာပါကြယ္ ...။
သူ႔ကမာၻမွာ အရာအားလံုးကုိေပါင္းစည္းလုိက္ေသာအခါ အမွားမ်ားကုိရရွိလာသည္ .. ဘဝကေလးသည္ ေနခ်င္စဖြယ္မရွိ ေျခာက္ေသြ႔လ်က္သာ .. ။ ဘူတာကိုမဆုိက္ေသးတဲ့ ရထားေပၚမွာ ေမာင္းမထုတ္မယ့္ ပန္းပြင့္ကုိပဲ ေမွ်ာ္ေနေတာ့ လိပ္ျပာလည္း ေမာၿပီေပါ့ကြယ္ .. ။
1 comment:
လိပ္ျပာေလးကထြက္သြားျပီတဲ့လားဗ်ာ......
Post a Comment